مخاطرات «دوقطبی سازی کاذب» در مسیر انتخابات

رهبر معظم انقلاب در رهنمودهای جدیدشان پیرامون انتخابات، اذهان عمومی را به یکی از آسیبها و چالشهای مهم اما مغفول در فرایند انتخابات معطوف کردند.

آفت و خطری بهنام دو قطبیهای کاذب .

قطببندی سیاسی در عرف انتخابات ایران و جهان خارج، مفهومی آشنا و دیرپاست.

با اندکی تسامح میتوان مفهوم قطببندی را صورت دیگری از جبههبندی و یا صفآرایی انتخابات فرض کرد.

آرایش نیروها و بازیگران حزبی زیر لوای یک اردوگاه یا قطب سیاسی جزو واقعیتهای بدیهی و اقتضای ذاتی هر انتخابات بهمثابه یک مسابقه و رقابت است.

چنانکه تجربه ادوار مختلف انتخابات در ایران و سایر جوامع دلالت بر این دارد که هر یک از جریانهای فکری و سیاسی، در نبود یک نظام حزبی مدرن، تلاش میکنند خیل حامیان و همفکران خویش در بدنه جامعه را در قالب اردوگاه یا قطبی مشخص سازماندهی و بسیج کنند.

حال سوال این است که چه زمانی و تحت چه شرایطی اندیشه قطببندی سیاسی بهعنوان یکی از ملزومات انتخابات رقابتی معنا و کارکرد واقعی خود را از دست داده و به ضد و آنتیتز خود تبدیل میشود و موجی مخرب و زیانبار در بستر عقلانی جامعه میافکند؟ نشانهها و مظاهر قطببندی کاذب را در کجا و چهره کدام رفتارها، رویکردها و حوادث باید جست و در فضای سیاسی اکنون ایران چنین الگوی رفتار و این گونه بازی سیاسی از چه منابع و مصادری ممکن