جراحم و دلم جای دیگر است!

تصور نشود که روی صحبت این گزارش همه جامعه جراحان ایرانند زیرا جراحانی که مبرا از حرف و حدیث های این گزارش اند به قدری زیادند که شرافت این حرفه زیر لوای حضورشان حفظ می شود.

- اما آنهایی که سوژه این گزارش شده اند به عنوان بخشی از واقعیت جامعه باید دیده شوند؛ درشت هم دیده شوند تا مسئولان بدانند که در اتاق های عمل، جایی که به جز بیمار، پزشک و خداوند حضور ندارد چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، جام جم نوشت: نمی خواهیم بگوییم اوضاع به خرابی اتفاقی است که سال92 در یکی از بیمارستان های شهر ارومیه اتفاق افتاد و جراح دوشغله که از حضور بازرس در بیمارستان باخبر شده بود، بیمار خود را با شکم باز رها کرد و از بیمارستان گریخت و دختر بینوا هشت ساعت به همان حال ماند.

ماجرا این بار از این جنس نیست اما باز هم اتفاق بدی است چرا که دل ندادن برخی جراحان به اعمال جراحی و سپردن کارها به این و آن، یک نمره منفی برای نظام سلامت است.

این بحث را پرویز زرین بخش، رییس مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران باز کرده، کسی که صادقانه می گوید: برخی چشم پزشکان، متقاضیان را به صورت گروهی به اتاق عمل می برند و آنها را به دست تکنیسین هایی که اطلاعات و تجربه کافی در زمینه عمل جراحی ندارند، می سپارند که این کار در بسیاری از موارد صدمات جبران ناپذیری به چشم بیمارا