سوگنامه ای برای پیر غلام سفرکرده حضرت عشق حاج ملا محمدحسین آل مبارک/ همیشه پیشه او عاشقی و رندی بود!

غلامعلی رجایی نوشت سخن از مردی است که فراق او در باورم و باور خیلی ها که او را از نزدیک ارادتمندانه می شناختند نمی گنجد.

حاج ملامحمدحسین آل مبارک پدر بسیجی شهید شانزده ساله بی سر محمدرضا که اینک هر دو به فاصله چند قدم در قطعه سوم شهدای بهشت آباد شهر من اهواز آرمیده اند.

حاج ملاحسین ما اصالتا دزفولی بود و بزرگ شده محله سبط الشیخ(مرتضی) انصاری خاتم الفقها و المجتهدین.

همشهری های خوب و مؤمن دزفولی من او را حج ملاحسین صدا می زدند و از این پس از او به همین لقب نام خواهند برد.

می گفت قبل از مهاجرت به اهواز در دورانی که در دزفول برق نبود مؤذن مسجد محله ما مسجد جامع دزفول بوده و در اوقات ظهر و شب بر مناره بلند مسجد بالا می رفته و به کمک مؤذن پیر مسجد مولا محمد اوقات نماز را به مردم شهر اعلام می کرده است.

رفاقت نزدیک من با او بیش از چهل و چند سال بود.

به گمانم من و جناب حاج صادق آهنگران و چند نفر دیگر حلقه اول دوستان بی شمار او بودیم.

دوستی من با او گاه در حد طرح مسائل خصوصی زندگی اش و زندگی ا م بود.

مردی بود متوکل، مومن، پرتلاش، متواضع، مردمی، سر تا پا امام حسینی و اهل بیتی.

برخوردار بود از هوش اجتماعی و ارتباطی سرشار و فوق العاده.