«حجیت خیابان» در مشروعیت زدایی از رژیم سیاسی

اغلب محققان امروزی، انقلاب را عبارت از تغییراتی اساسی می دانند که در نهادهای سیاسی و ساخت اجتماعی نظام گذشته و با شرکت توده های مردم، پدید می آید، - لذا انقلاب پدیده ای کاملا توده ای است.

خبرگزاری فارس_ یادداشت_ قدرت الله رحمانی: ازاله مشروعیت یک رژیم سیاسی از طریق اِعمال قوه موسس و به اتکاءاراده ملی، به تحقق چهار وضعیت خارجی وابسته است.

این وضعیت های چهارگانه عبارت است از ظهورعینی خواست ملی، مطالبه تغییر نظام سیاسی مبتنی بر خواست ملی، استمرار خواست ملی تغییرنظام، و تعیّن رهبری بلامعارض خواست ملی.

مقاله حاضرمی کوشد با روش مطالعه کتابخانه ای، و ازطریق استناد به منابع معتبرتاریخی و ارجاع به حوادث واقعه، میزان تحقق وضعیت های چهارگانه موصوف را درجریان انقلاب اسلامی ملت ایران(1357شمسی- 1979میلادی) واکاوی کرده وچگونگی ظهور اراده ملی و اعمال قوه موسس در ازاله مشروعیت رژیم سلطنتی را از منظر حقوق عمومی،توصیف وتحلیل نماید.

نتایج پژوهش نشان می د هد در بستر وقایع20ماهه حدفاصل اوایل سال1356تااواخرسال1357، خصائص چهارگانه یک جنبش انقلابی زایل کننده مشروعیت از رژیم سیاسی مستقر، دست کم دوماه پیش از پیروزی قطعی انقلاب اسلامی و سقوط کامل رژیم پهلوی در22بهمن1357، به تمامه و درحدّکمال تحقق یافته است.