استراتژی صداوسیما این است: حالا که من مخاطب ندارم...

مرجعیت خبری صداوسیما در طول 6 سال گذشته 25درصد کاهش داشته و مرجعیت خبری شبکه های اجتماعی بیش از 130درصد رشد داشته است.

این وضعیت سال هاست که به زیان صداوسیما دارد ادامه پیدا می کند.

- روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: آنچه با عنوان دوران طلایی تلویزیون یاد می شود البته متناقض و چندوجهی است.

صداوسیما در سال های دهه هفتاد و حتی هشتاد در اوج محبوبیت بود.

برنامه سازان جوان و متخصص همراه با برنامه سازان پیشکسوت و باتجربه، کنداکتور آنتن را رونق بخشیده بودند.

در کنار این شاخصه مهم، انحصار صداوسیما نیز برگ برنده آن سال ها بود.

شاید تنها شبه رقیب ضعیف، کم رمق و گران قیمت تلویزیون دستگاه ویدئو بود که اساسا رقابتی با تلویزیون نداشت و فنچی بود در کنار فیل! در دهه های هفتاد و هشتاد، تلویزیون مرکزنشین منزل های مردم بود.

خانواده ها دور جعبه جادو می نشستند و چشم می دوختند به جادوی برنامه های جذاب آن سال ها! زمانی که برنامه های تلویزیون، بار ترافیک خیابان ها، مصرف انرژی و حتی آمار سرقت و بزه را هم کم می کردند؛ به قول پیمان جبلی، دوران طلایی تلویزیون.

حالا و در این چندساله بعد از دوران طلایی تلویزیون، وضعیت مخاطبان صداوسیما تعریفی ندارد.

نه فقط مخاطبان که حتی برنامه سازان و چهره های هنری هم تمایل چندانی به همکاری با صداوسیما ندارند.