زمانی که با بی حجابی، ایران در جایگاه چهارم جهانی طلاق قرار گرفت

با شکل گیری سیاست کشف حجاب نوعی تضاد دیدگاه و اندیشه بین اقلیت زنان طرفدار بی حجابی با اکثریت زنان طرفدار حجاب و پوشش اسلامی به وجود آمد که با افزایش این فاصله در فکر و عمل نسل جدید، - فارس پلاس؛ دیگر رسانه ها - ایرنا نوشت: حجاب و پوشش به عنوان یک نماد فرهنگی برای هر جامعه محسوب می شود که نحوه انتخاب و ارائه آن در جامعه نشان دهنده هویت و فرهنگ آن جامعه است و در میان جوامع گوناگون یکی از تحت تاثیرترین مسائل فرهنگی است.

در دوره پهلوی اول و با اجباری شدن کشف حجاب، این هویت زنانه نشانه گرفته شد.

فرایند کشف حجاب دربردارنده سلسله وقایعی است که به دنبال تصویب قانونی در 17 دی 1314 خورشیدی در ایران رخ داد و به موجب آن، زنان و دختران ایرانی از استفاده چادر، روبنده و روسری منع شدند.

از مهم ترین پرسش هایی که مطرح می شود این است که پیامدهای این سیاست در جامعه چه بود؟ صادق ملک میرزایی و همکارانش در مقاله ای با عنوان بررسی پیامدهای سیاست های کشف حجاب رضاشاه بر هویت اسلامی زنان [1] سعی کرده اند تا به این سوال پاسخ دهند.

اجرای سیاست کشف حجاب و انگیزه آن برخی بر این باورند که تغییرات در ساختار و بافت سنتی ایران در دوره رضاشاه را می توان نوعی سیاست کنترل اجتماعی و مدیریت بدن از سوی قدرت ارزیابی کرد که با هدف اعمال برنامه های توسعه و با الگوی غربی صو�