کوچه های شهرکرد حال و هوای گلزار شهدای کرمان را گرفت

امسال 13 دی که چشم باز کردم، بغض عین خشت خام چسبیده بود بیخ گلویم، چند باری دست بردم تا به عادت همیشگی سر صبح گوشی را چک کنم، اما ترس برم داشته بود.

- خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری، نرجس السادات موسوی درست چهار سال پیش بود که نگاهمان به یک عکس خیره شد و بدون اینکه متوجه باشیم اشک هایمان از گوشه چشم سر خورد.

درست چهار سال پیش بود که 13 دی را خونین پشت سر گذاشتیم.

ما چهار سال پیش توی همچین روزهایی داغی بر دلمان نشست که هنوز سرد نشده که هیچ، این داغ بیشتر هم شده است.

بی شک همه ما تا حالا توی دوست و آشنا یکی را از دست داده ایم و داغ چشیده ایم.

یک یا 2 سالی که بگذرد کم کم یادمان می رود اما داغ 13 دی انگار قرار نیست سرد شود.

دل ما هنوز توی همان صبح جمعه تلخ مانده و ذره ذره این بغض آبمان می کند.

بغض چهار ساله امسال 13 دی که چشم باز کردم، بغض عین خشت خام چسبیده بود بیخ گلویم، چند باری دست بردم تا به عادت همیشگی سر صبح گوشی را چک کنم، اما ترس برم داشته بود.

چهار سال پیش همین لحظه بود که گوشی را چک کردم و غم عالم روی دلم آوار شد.

صدای نوتیف گوشی که آمد پیام را باز کردم، مریم عکس فرستاده بود.

- با بچه ها پاناکوتا درست کردیم برای سردار.

دادم محمدحسن ببره برای دوستاش، سهم توام محفوظه فقط صلوات یادت نره.