از ام البنین ها بپرسید چرا هنوز شهید می آورند...

«بعد از 13سال وقتی بقایای پیکر امیر آمد، در نظر همه، فقط یک مشت استخوان در تابوت بود اما من، امیرم را می دیدم که انگار همین حالا کت و شلوار دامادی پوشیده است.

- بعد از 13سال وقتی بقایای پیکر امیر آمد، در نظر همه، فقط یک مشت استخوان در تابوت بود اما من، امیرم را می دیدم که انگار همین حالا کت و شلوار دامادی پوشیده است.

خودش هم در وصیت نامه اش نوشته بود: مامان اگه من شهید شدم، گریه نکنی ها.

این هایی که برای مراسم شهادتم می آیند، در واقع آمده اند برای مراسم عروسی پسرت.

وقتی آمد، برایش حنابندان گرفتم.

آخه برای امیر خیلی آرزو داشتم.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، مادر چشم هایش را بست و انگار بخواهد چیزی را در هزارتوی خاطرات قدیمی اش جست وجو کند، به ابروهایش گره انداخت.

چروک های دور چشمش که همزمان با پلک هایش باز شد، با لبخند کمرنگی گفت: امروز 26سال و 6روزه که سعید از این خونه رفته.

دختر جوان وسط حرف مادر پرید و با خنده و شوخی گفت: مامان! دیدی بازم حساب و کتابت اشتباه از آب دراومد.

سعید دقیقاً سوم خرداد سال 61 توی عملیات فتح خرمشهر رفت پیش رفقای عزیزتر از جونش.

امروز دقیقاً 27سال و 11روزه که جای سعید توی این خونه، خالیه.

در سکوت به کل کل مادر و دختری در خانه شهید سعید طورانی نگاه می کردم، به مجادله شیرینی که چاشنی اش یاد یک عزیز سفرکرده بود؛ پسر جوانی که ر�