شبی که محبوب قلوب مردم شیراز، سروش شهادت را شنید+فیلم

نیمه شب بود و وزش باد پاییزی، قرار از حوض و باغچه برده بود، آیت الله ناگهان سراسیمه از خواب پرید و گفت: «انا لله و انا الیه راجعون» فردای آن شب پیش از خروج از خانه، - خبرگزاری فارس، شیراز؛ سمیه انصاری فرد: شب چادر سیاهش را روی زمین گسترده بود و باد پاییزی با رمز سرما خودنمایی می کرد.

  آیت الله با قدم های شمرده و آرام به سمت حوض وسط حیاط قدم برداشت، در حالی که ذکر یا رب از دهانش نمی افتاد.

آب حوض اگرچه زلال و شفاف بود، اما سوز پاییزی به همراه داشت.

آیت الله با همان آب سرد وضو گرفت و بر سجاده ای که زیر یکی از درختان باغچه گسترده بود به نماز شب ایستاد.

سکوهای بلند تجهد می دانست چه در دل پهناور شب نهان شده که زیباترین اسرار را در خود حمل می کند.

در جستجوی نجوایی عارفانه، زورق دل را روانه حریمی امن کرد.

ردای سپیدش در دست باد می چرخید، ماه به عظمت سجودش غبطه می خورد و آسمان به نجوایش گوش می سپرد.

  دقایقی بعد، اشک هایی بر محاسن بلندش نشست.

او که خود معلم اخلاق و مهذب نفوس لقب داشت، در تهذیب نفس خود تجهد می کرد.

آنقدر که گویی در پله اول جهاد با نفس ایستاده، هرچند سکوهای بلندی را در این عرصه فتح کرده بود.

  نسخه ای برای دنیا و آخرت مسجد جامع عتیق شیراز باز هم شلوغ بود.