جولان قاتل نامریی در سرمای زمستان

خبرگزاری فارس_تبریز؛ کتایون حمیدی: وقتی اسم قاتل می آید، ذهن همه به سمت یک سری شاخص ها می رود که از یک قاتل تصور می کنیم و اکثرا هم مغزمان در این شاخص ها با یکدیگر مشترک است؛ مثلا یک فرد سراسر سیاه پوشیده گیوتین و تفنگ به دست؛ یا فردی که با چاقو سر می برد و یا طنابی دور گردن مقتول انداخته و هر چه زور دارد می زند تا او جان دهد.

  همه این تصورات را در گوشه ای از ذهن تان نگه دارید که می خواهم از یک قاتل معروفی بگویم که بغل گوش همه مان است؛ قاتلی خاموش، آرام، بی رنگ، بی بو اما وحشی و بی رحم.

  این قاتلی که از آن حرف می زنم هم چهره ای زیبا دارد و هم کریه؛ و این خود ما هستیم که با چهره خوب او آشنا شویم و یا چهره بدش را بخواهیم.

  قاتل قصه ما که بیشتر با نام گاز مونوکسید کربن می شناسیم، هر سال زخمی سخت بر جان خانواده ها می زند؛ او بارها آفتاب تازه طلوع شده را برای همیشه برای خانواده ای غروب کرده است، بارها شده که هوای مرده را پاشیده به ریه ها و مچاله ات کرده در چنگال مرگ.

  ما خبرنگارها، هر سال آماری زیاد از کشتار وحشیانه این قاتل آرام و خاموش می نویسیم؛ قاتل خاموش جان یک خانواده پنج نفری را گرفت؛ مادر خانه قربانی قاتل خاموش شد، مرگ تکان دهنده عروس و داماد جوان در اثر مونوکسید کربن.