لحن روایی قرآن در سوره یوسف

لحن روایی داستان های قرآن، همانند عنصر زمان در آن، فاقد یکپارچگی بوده و دانای کل در آن گاهی به سوم شخص و گاهی به یکی از شخصیت های داستان تبدیل می شود.

- در آخرین نشست از فصل دوم سلسله نشست های قرآن به مثابه متن ادبی با عنوان درس گفتارهای روایت در قرآن در روز یکشنبه (12 آذرماه) که با حضور امیر احمدنژاد، مدیر گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان برگزار شد، موضوع عنصر لحن روایی قرآن در داستان حضرت یوسف(ع) مورد بررسی قرار گرفت.

امیر احمدنژاد با اشاره به لحن روایت، که آخرین محور از تحلیل ژنت است، گفت: عنصر لحن یا صدا بعد از زمان و شخصیت پردازی، اهمیت بسیاری دارد.

این عنصر به نسبت راوی با شخصیت های داستان می پردازد.

او در خصوص عنصر لحن در روایت داستانی قرآن اظهار کرد: همان پراکندگی عنصر زمان در روایت قرآن، در لحن و راوی نیز وجود دارد و در عین حال، خط سیر داستانی گم نشده است.

کشف نسبت زمانی که روایت و راوی با هم دارند کمی سخت است.

راوی گاهی خود تبدیل به کانون داستان می شود و گاهی کانون داستان یکی از شخصیت ها است.

این عضو هیئت علمی گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان درمورد مفهوم کانونی شدگی تصریح کرد: مقصود از کانونی شدگی این است که زاویه دید ما به داستان، زاویه دید کدام شخص است.