بگذارید چایی تان دَم بکشد

خداداد ابراهیمی، معلم و نویسنده پیشکسوت ایلامی در یادداشتی کوتاه دست روی دردی بزرگ یعنی توهُّم نویسنده بودن و خاصه نویسنده مطبوعاتی بودن گذاشته است.

- ایسنا/ایلام خداداد ابراهیمی، معلم و نویسنده پیشکسوت ایلامی در یادداشتی کوتاه دست روی دردی بزرگ یعنی توهُّم نویسنده بودن و خاصه نویسنده مطبوعاتی بودن گذاشته است.

گفته شده اگر می خواهی دنیا را تغییر دهی، قلم را بردار و شروع به نوشتن کن! اما مقصود، هرنوع نوشتن و نگارشی نیست.

ممکن است کسی با ناصواب نوشتن و ناشیانه نوشتن، دنیای ما را خراب و روح و روان ما را بازیچه ی نوشته های ناقص الخلقه ی خود کند.

گویی اینکه به جای قلم، کُلنگ به دست گرفته باشد، چرا که تاکنون کسی با نگارش چند مطلب ابتر با واژه های سرگردان، به عنوان نویسنده و قلم دار، قلمداد نشده است .

اصلاً صد مطلب و یا هزار مطلب هم نوشته باشیم، اگر در مخاطب، التذاذ ادبی و شور وشعف و آگاهی و بیداری ایجاد نکنیم، فقط با کلمات، بازی کرده ایم و آب در هاون کوبیده ایم… واما تا حالا هیچ ازخود پرسیده ایم که چرا این همه واژه نجیب را ذبح می کنیم؟! آیا می دانیم وقتی کلمات را در جای خود ننشانیم، آن کلمات را شهید کرده ایم؟ یادداشت نویسی، باهدف آگاهی است، داستان نویسی و اصولا نویسندگی، محمل پختگی است نه خُفتگی! حوصله کنیم حوصله! چند بار متن �