گذری بر «لب آب» و رودخانه ای که دیگر زَر ندارد

من در گذر «لب آب» و رودخانه ای که دیگر زر ندارد به تماشای بیل های مکانیکی ای نشسته ام که آخرین خانه های حریم رودخانه زرجوب را می بلعد به این امید که وعده ای که سال هاست برای پاکسازی رودخانه ی زرجوب داده اند، - ایسنا/گیلان من در گذر لب آب و رودخانه ای که دیگر زر ندارد به تماشای بیل های مکانیکی ای نشسته ام که آخرین خانه های حریم رودخانه زرجوب را می بلعد به این امید که وعده ای که سال هاست برای پاکسازی رودخانه ی زرجوب داده اند، محقق شود.

آیا می رسد روزی که اکوهای فاضلابی که فاضلاب محله زرجوب را با شدت به این رودخانه می ریزد، قطع شود و مرحمی بر دل مردمی شود که خاطراتشان به آب دادند برای داشتن منظره ای بهتر و بازگشایی مسیری که عامل شکل گیری شهر رشت بود.

بیل مکانیکی، خانه های حاشیه زرجوب را می بلعد.

دیوارهای قطور با آجرهای قرمزش فرو می ریزد و سفال های قاشقی با تخریب سقف فرو می افتد.

نی های خیزرانی که زیر بام خانه های سفال پوش چیده می شد، زیر چرخ زنجیری بیل مکانیکی خرد می شود و اهالی محله لب آب شاهد از بین رفتن آخرین خانه های حریم رودخانه زرجوب هستند به این امید که حریم رودخانه پاکسازی شود و منظره زیبای زرجوب بعد از سال ها دوباره برگردد.