چرا در تهران برای غزه تظاهراتی به وسعت استانبول و لندن و پاریس برپا نشده؟

این مقایسه که مردم بعد از مسابقه فوتبال در سال 48 خوش حالی کردند و حالا ساکت اند درست نیست.

چرا که در آن زمان خوش حالی از باخت تیم اسراییلی نوعی مخالفت با حکومت هم بود که اگرچه به اسراییل سفارت رسمی نداده بود اما رابطه داشت.

- این مقایسه که مردم بعد از مسابقه فوتبال در سال 48 خوش حالی کردند و حالا ساکت اند درست نیست.

چرا که در آن زمان خوش حالی از باخت تیم اسراییلی نوعی مخالفت با حکومت هم بود که اگرچه به اسراییل سفارت رسمی نداده بود اما رابطه داشت.

حال آن که اکنون انگیزه خوش حالی یا اعتراض به قصد مخالفت با موضع حکومت در قبال اسراییل منتفی است.

  عصر ایران؛ مهرداد خدیر- طی یک ماه بعد از عملیات طوفان الا قصی که اسراییل به جان مردم بی پناه غزه افتاده و تا کنون 10 هزار آدم و بیشتر هم زن و کودک را کشته در نقاط مختلف جهان تظاهرات اعتراضی برپا شده اما شبیه آنان در تهران نه.

در حالی که ایران به عنوان مهم ترین حامی فلسطین شناخته می شود و سنگین ترین هزینه را به خاطر آن با تحمل شدیدترین تحریم ها می پردازد.

   تظاهراتی که منحصر به ترکیه و اردن و اندونزی نیست و لندن و پاریس  و حتی نیویورک شاهد انبوه جمعیت هایی بوده اند که به جای هم آوایی با سران غرب در متهم شناختن حماس از زاویه انسانی رفتار اسراییل را تقبیح کرده و خواستار توقف کشتار شده اند.