دفتر صوفی سواد و حرف نیست

 مولانا در این مقاله فیه ما فیه درباره علمای اهل زمان که «در علوم موی می شکافند» می گوید اگر علوم و دانسته های این افراد را «در آتش اندازی این همه نماند، -  مولانا در این مقاله فیه ما فیه درباره علمای اهل زمان که در علوم موی می شکافند می گوید اگر علوم و دانسته های این افراد را در آتش اندازی این همه نماند، ذاتی شود صافی از این همه ، اما در مثنوی می گوید: ای برادر تو همین اندیشه ای/ مابقی خود استخوان و ریشه ای.

پس چطور می توان با قاطعیت حکم صادر کرد که اگر اندیشه کسی را در آتش اندازیم، عرضیاتش می رود و ذاتش می ماند؟    عصر ایران؛ شیرو ستمدیده - در واکاوی مقاله هشتم فیه ما فیه، در نوبت پیش ( 18) به این جا رسیدیم که مولانا در نقد عالِم برخوردار از علم بی فایده می گوید: همه چیزها را به حل و حرمت حکم می کند که این جایز است و آن جایز نیست و این حلال است یا حرام است.

خود را نمی داند که حلال است یا حرام است.

جایز است یا ناجایز، پاک است یا ناپاک است.

   مولانا این خودفراموشی و مشغول شدن به امور کم اهمیت را مصداق تهی شدن از درون می داند.

گویی که چیزی را از درون تهی کنیم ولی بیرونش چنان باشد که فربه به نظر آید.

   هم از این رو در ادامه نقدش به علمای زمانه خودش می گوید:  پس این تجویف و زردی و نقش و تدویر بر او عارضی است که چون در آتش اندازی این همه نما�