بزرگ ترین خواسته اموات از بازماندگان چیست؟

هنگامی که عزیزی را ناگهانی از دست می دهید، همه دنیا روی سرتان خراب می شود.

شما می مانید و یک دنیا خاطره.

حتی راه و رسم زندگی را از یاد می برید.

- گروه زندگی- فاطمه زهرا نصراللهی: انگار راه نفس کشیدنت بسته شده باشد.

قلبت نیروی تپیدن را از دست داده باشد.

مغزت قوت کار کردن نداشته باشد.

سلول به سلولت انگیزه ای برای زنده ماندن نداشته باشند.

دنیا دور سرت بچرخد.

هر چقدر تلاش کنی نتوانی خودت را آرام کنی.

تمام وجودت سعی می کند انکارش کند.

صورتش لحظه ای از جلوی دیدگانت دور نشود.

اما افسوس که هر بار جای خالی اش سیلی آبداری نثارت می کند.

  مرگ ناگهانی عزیزان قدرت تفکر را از آدم می گیرد.

قدرت اقناع را.

وقتی می فهمی که عزیزترین کسی که داشتی زیر خروارها خاک خوابیده است، در مقابل فهمیدن مقاومت می کنی.

حق داری شوکه شده ای.

با خودت می گویی حتما این ها خواب است.

مدام خاطره هایت را مرور می کنی.

لحظه به لحظه ای که با او داشتی را با تمام وجود می بلعی.

از اولین باری که او را داشتی تا آخرین دقایقی که کنارش گذراندی.

از روزهایی که خندیدید با هم تا روزهایی که اشک ریختید.

کم کم می فهمی قرار نیست این دوای دردت را تا آخر دنیا ببینی.

 این فهمیدن درد دارد.

این روزهای وحشتناک را همه افرادی که عزیزی را از دست دادند گذراندند.