یک روز در دانشگاه تربیت مدرس: اینجا تمام لاله هایش بی پلاکند

تابلویی را دیدم که نوشته بود «اینجا تمام لاله هایش بی پلاکند»؛ به یاد مادری افتادم که پسر 17 ساله اش را راهی جبهه کرد و تا آخرین لحظه مرگش نیز باور نمی کرد آن پسری که قرار بود یک روز دامادی اش را ببیند مفقود الاثر شد.

- گروه دانشگاه خبرگزاری فارس _ رأس ساعت 11 جلوی درب ورودی دانشگاه از اسنپ پیاده شدم، به سمت ورودی دانشگاه قدم برداشتم در همان حین دانشجویانی را می دیدم که به صورت تک تک یا دسته جمعی به سمت غرفه ای که جلوی دانشگاه بود می رفتند؛ بعد از هماهنگی وارد دانشگاه شدم و  کنجکاوانه همه جا را نگریستم.

توجهم را غرفه ای جلب کرد که  روی بنرشان نوشته بود آیین پیشواز دانشجویان نوورود، به سمت غرفه قدم برداشتم.

دیدم که دانشجویان بعد از چک کردن شماره هایشان با یک شکلات و گلدانی که طرح سردر دانشگاه تربیت مدرس بود پذیرایی می شدند.

بعد از یک نگاه اجمالی به تمام موارد، با افرادی که پشت میز بودند سلام احوال پرسی کردم و خود را معرفی کردم، سوالی که تا چند دقیقه قبل مغزم را درگیر کرده بود پرسیدم؛ این غرفه به دانشجویان نو ورود چه کمکی می کند؟ خانمی که پشت میز بود و از چهره اش مهربانی می بارید با لبخندی که بر لب داشت، گفت: اینجا غرفه زدیم، تا دانشجویان جدیدالوردی که می آیند راحت تر بتوانند با دانشگاه خودشان آشنا شوند.