« صداتو »؛ تمنّای آن چه خود داریم از زبان بیگانه

حذف بی دلیل هر واژه ی فارسی و جایگزینی آن با واژه ی غیر و غریب و بیگانه، زخمی بر پیکره ی زبان و ادبیات فارسی است.

- عصر ایران؛ یادداشت میهمان؛ محسن قیصی زاده - دانشجوی دکتری ادبیات فارسی - چندی ست به پیشنهاد پسر نوجوانم، به اتفاق وی و همسرم برنامه ی صداتو را از سایت فیلیمو می بینیم.

برنامه ای زیبا، حال خوب کن و مفرح که با ایجاد فضایی شاد، در این روزمره گی ها و وانفسای تورّم و تشویش، ضمن رقم زدن لحظاتی خوش، لبخند را به لبان مخاطب هدیه می دهد.

اما آن چه جای گلایه و شگفتی دارد و لذت بردن بیش از پیش از این برنامه ی خوب را خَش می اندازد، استفاده ی افراطی و پرتکرار از واژه های انگلیسی و بیگانه است.

 سالیانی ست استفاده از واژه های غیر فارسی تقریباً در اکثر برنامه های صدا و سیما از گزارش فوتبال گرفته تا فیلم و سریال و.

و همچنین برنامه های مختلف و متنوع شبکه های خانگی نظیر فیلیمو، نماوا و.

به گوش می خورد، اما در برنامه ی صداتو بسیار پررنگ تر و غلیظ تر بازتاب یافته است.

در این برنامه تقریباً همه و همه از تهیه کنندگان و نویسندگان و مجری و هنرمندان حاضر در برنامه و میهمانان و.

اصرار عجیبی به استفاده از واژه های انگلیسی و.

دارند.

هنگام دیدن برنامه، آش تا آن جا شور می شد که گاه پسرم که اتفاقاً چند ترم کلاس های زبان انگلیسی را هم گذرانده، با ن