بحران دولت سازی و ملت سازی/ سعید حجاریان

بیش از پیش باید نگران ایران بود چرا که از یک سو سلسله ای از مقاومت های مدنی را شاهد هستیم و از سوی دیگر، قوانین و کنش هایی که جملگی میل به اعمال فشار بیشتر به جامعه می کنند.

- سعید حجاریان- مشق نو مدت هاست بر سر این که آیا جمهوری اسلامی نماینده و نمایانگر ایران است یا خیر، دعواهایی میان پوزیسیون و اپوزیسیون به وجود آمده است.

در این یادداشت ضمن طرح و مقایسه دیدگاه های طرفین، در مقام علت یابی به این موضوع می پردازم که اساساً چرا چنین دعوایی به وجود آمده و دائماً هیزم آن گداخته تر می شود.

یادداشت را با طرح پرسشی آغاز می کنم و آن این که آی آر (IR) مخفف چیست؟ آی آر را می توان به دو معنا به کار برد.

یکی دو حرف اول واژه ایران (Iran) و دیگری، جمهوری اسلامی (Islamic Republic).

وقتی از ایران سخن می گوییم به سرزمین و مردم آن اشاره داریم و وقتی می گوییم جمهوری اسلامی ساخت سیاسی و حقوقی حاکم بر این سرزمین منظور ماست.

لذا افرادی که در محاورات سیاسی شرکت می کنند تعمد دارند که بگویند منظورشان کدام آی آر است.

مثلاً اپوزیسیون مقید است که معنای اول را افاده کند و به سرزمین و مردم ایران ارجاع دهد و فوراً با آی آر دوم فاصله گذاری کند.

از آن طرف، عده ای در داخل معتقدند اصل بر آی آر دوم است و آی آر اول –گرچه اهمیت دارد- اما به اندازه دولت و ساخت سیاسی موجود اهمیت ندار�