راز شهادت در نگاه زینب کبری(س)

زینب کبری(س) زمانی که بر پیکرهای شهدای کربلا نگاه می کرد ، به حضرت سجاد(ع) گفت: از آنچه می بینی نالان مباش.

به خداوند سوگند این پیمانی است از پیامبر خدا به جدت و پدرت و عمویت.

- گروه زندگی ـ آرامش و شکوه زینب(س) در این بود که راز شهادت را می دانست و نگاهش افق های دوردست را می نگریست.

زینب(س) به خوبی می دانست که دشمنان خانواده پیامبر(ص) در انتظارند تا کوچکترین واکنشی یا کلامی را جستجو کنند، که نشانه ای از ضعف و یا پشیمانی خانواده پیامبر باشد.

زینب (س) با نگاه به پیکر امام حسین(ع) گفت: اللهم تقبل هذا القربان خداوندا این قربانی را قبول کن.

علی بن حسین (ع) سینه اش تنگ شده بود و باران اشک مجالش نمی داد.

زینب پرسید: پسر برادرم، تو را چه می شود؟ امام سجاد(ع) گفت: می بینم که پیکرهای شهدای ما رها بر خاک افتاده است.

زینب(س) گفت: از آنچه می بینی، نالان مباش.

به خداوند سوگند این پیمانی است از پیامبر خدا به جدت و پدرت و عمویت.

خداوند از مردم پیمان گرفته است: مردمی از این امت که فرعون های زمین آنان را نمی شناسند، اما فرشتگان آسمان آنها را می شناسند.

این پیکرهای پاره پاره و پراکنده و خونین را جمع می کنند.