هنوز چشم به راه رسیدن «صائب»ها هستیم

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از اصفهان، رابطه هر ملتی با ادبیاتش ناگسستنی است و زمانی که به تاریخ دیرینه کشورمان نگاه می اندازیم، شاهدیم که همواره ادبیات شفاهی از نقاط طلایی و ماندگار در انتقال سینه به سینه مفاهیم به حساب می آید؛ قامت و دیرینه شعر فارسی بلند است و زندگی ایرانیان از دیرباز با این عنصر طلایی آمیخته است خصوصاً زمانی که پای احساسات در میان باشد در همین راستا غرور ملی مان در اوج پیروزی به سرود ملی گره می خورد، همبستگی مان در دوران دفاع مقدس را شعر تقویت می کند و در ایامی مانند روزهای سوگواری اباعبدالله، شعر مادرِ غم های بزرگ است و غم مان را تسکین می دهد و از سمتی گریه های شبانه کودکی مان را لالایی که خود گونه ای از شعر است، آرام می کند.

با چنین کارنامه درخشانی، می توان گفت که ایران زمین مهد شعرای نامدار و بزرگ است و شاید کمتر دیاری بتوان یافت که دارای چنین ویژگی هایی باشد؛ شاعرانی مانند حافظ، سعدی، فردوسی، مولوی و صائب در قله های شعر و شاعری ایستاده اند و می توان گفت گوی سبقت را از دیگران ربودند؛ این شعرای بزرگ با بهره گیری از مفاهیم دینی و معنوی، عالی ترین و در عین حال لطیف ترین مضامین را به زبان شیوا و دوست داشتنی شعر به جامعه هدیه دادند و با این امر نقش به سزایی در ارتقا فرهنگ و اخلاق مردم جامعه داشته و دارند.