با سعدی در گلستان/ حکایت دوم: هنوز نگران است که ملکش با دگران است (+صدای)

ـ یکی از ملوک خراسان محمود سبکتگین را به خواب چنان دید که جمله وجود او ریخته بود و خاک شده مگر چشمان او که همچنان در چشم خانه همی گردید و نظر می کرد.

سایر حکما از تأویل این فرو ماندند مگر درویشی که به جای آورد و گفت: هنوز نگران است که ملکش با دگران است.

  بس نامور به زیر زمین دفن کرده اند کز هستیش به روی زمین بر نشان نماند   وآن پیر لاشه را که سپردند زیر گل خاکش چنان بخورد کزو استخوان نماند   زنده ست نام فرّخ نوشیروان به خیر گر چه بسی گذشت که نوشیروان نماند   خیری کن ای فلان و غنیمت شمار عمر زآن پیشتر که بانگ بر آید: فلان نماند