با شما هستم فرزندان 42 ای حضرت روح الله

سی و چهار سال برای خودش یک عمری تلقی می شود، فرزندان بسیاری در این سال ها چشم به هستی گشوده اند.

بسیاری بار سفر بسته اند و خاطراتشان در ذهن ها در حال محو شدن است و بسیاری دیگر هنوز فرصت حیات دارند، - بیایید از خود بپرسیم دراین سال های بدون امام چه کرده ایم؟ جماران-منصوره جاسبی: بذر نهضتی را که خمینی روح الله در فروردین و خرداد 42 کاشته بود، با همان سربازانی که در قنداقه ها بودند، در بهمن 57 به ثمر نشست.

تُرک و کُرد و فارس و بلوچ نداشت.

پیر و جوان و نوجوان هم نمی شناخت.

پنج انگشتی بودند که زیر سایه حضرت روح الله سربازی می کردند.

جشن غلبه نور بر ظلمت هنوز برپا بود و ذائقه مردمان شیرین که جمعی به نام خلق کومله از کردستان، گروهی با اسم حزب خلق مسلمان از آذربایجان، آن دیگری ها از خوزستان و .

قصد تکه تکه کردن ایران یکپارچه را داشتند.

حالا اما سربازان روح الله یک پا در غرب و یک پا در جنوب داشتند.

یک سر اژدها را می زدند، سری دیگر رخ نمایی می کرد.

هنوز مدعیان داخل را سر جای خود ننشانده بودند که یک کشور نه، جهانی به وسعت 85 کشور با ساز و برگ هایی مدرن، دیوانه ای را که چندین سال بود از قفس پریده بود، پیشتاز جنگی کردند که یک ماه و دو ماه و یک سال و دو سال نشد، هشت سال مقاومت و ایستادن را رقم زد و دست آخر با رویی به رنگ شب، بار و بُنه شان را جمع کردن