نان سنگک از کجا آمد؟

سنگک؛ نوعی نان است که روی سنگ ریزه های داغ در تنور می پزند.

کهن ترین فرهنگی که در آن نام نان سنگک آمده برهان قاطع می باشد که در سال 1062 ه.

ق نگارش شده است.

-   یکی از نخستین کتاب ها دربارهٔ نان سنگک، کتاب مجموعه معارف و فرهنگ نانوایی سنگکی و نان سنگک در سال 1356 نوشتهٔ سید داوود روغنی معروف به شاطر داوود یکی از شاطرهای معروف شهر ری است.

او معتقد است هیچ اطلاع دقیقی از محل و پیدایش نان سنگک وجود ندارد.

اما به گفتهٔ وی قدیمی ترین نوشته ای که در آن از نان سنگک نام می برد برهان قاطع است که در سال 1062 ه.

ق نوشته شده است.

  در آن کتاب در بارهٔ معنی واژهٔ سنگک آمده است: نوعی از نان هست که روی سنگ ریزه های گرم بپزند.

به نوشتهٔ شاطر داود در تعریف این نان، نان سنگک که از نظر مزه، طعم و همچنین هضم آسان و سلامت، بهترین نان ایران و شاید هم دنیا باشد، از آرد مرغوب و سالم و آب خالص و نمک به دست می آید و خمیر ترش هم که در خمیر آن به عنوان مایه خمیر (مخمر) به کار می رود از همان آرد و آب و نمک درست می شود.

  در پخت نان سنگک به غیر از مادهٔ فوق، جوش شیرین یا هر مادهٔ دیگری نمی توان به کار برد و جز آرد گندم مرغوب و سالم، هیچ آرد دیگری حتی آرد جو یا سایر حبوب را نمی توان برای پختن نان سنگک استفاده کرد.