آب پایتخت و بیماری سالک

در دوران قاجار وضعیت بهداشت چندان مناسب نبود و صابون تنها ماده شوینده بود.

به نقل از ویلم فلور در کتاب «سلامت مردم در ایران قاجار»، تا سال 1300 شمسی فقط 3 مغازه در محله های عودلاجان، -   همشهری آنلاین - بهاره خسروی :سالک یا زخم شرقی یا در اصطلاح پزشکی نوین لیشمانیوز ، گونه ای بیماری پوستی است که در اثر گزش یک پشه خاکی پدید می آید.

این بیماری بر اساس منابع تاریخی، در گذشته از یک جوش یا زخم کوچک آغاز می شد و سپس به مرحله چرک و ترکیدگی دمل ها می رسید.

این بیماری در همه جای ایران و به ویژه در پایتخت قجری از همه بیشتر رایج بود و به نحوی یکی از نشانه های تهرانی بودن سالک بود.

  سالک نشانه تهرانی بودن بودجعفر شهری در این باره به نوشته دکتر پولاک اشاره می کند: این بیماری که ممکن بود توسط سگ های خیابانی نیز منتقل شود، بیشتر پیرامون استخوان گونه، گوشه های بیرونی چشم، پلک زیرین، روی لپ، نوک بینی وگاه روی استخوان بینی، پیشانی، پلک فوقانی، لاله گوش و لب ها نمود می یافت و بیشتر کودکان یک تا 7ساله بدان دچار می شدند.

سالک البته تنها ویژه کودکان نبود و در همه سنین دیده می شد.

همچنین جعفر شهری در بخش دیگری از نوشته هایش علت بیماری سالک را آلودگی آب تهران عنوان می کند .