سیاست آویزان فوتبال/ عباس عبدی

سیاستِ ریسک، عقلانی نیست.

همیشه باید ابتدا از باخت پرهیز کرد.

بردن اولویت اول نیست.

ضمن اینکه سیاست رسمی در این مورد، برد نداشت، چون اگر هم پیروز می شدید و عده ای را در داخل شکست سیاسی می دادید، - شکست خودتان هم هست.

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: ماجرای فوتبال با شکست تیم ملی در آخرین بازی تمام شد، ولی تجربه مهمی بود و نشان داد که چگونه مسأله ای که می بایست به وحدت و همگرایی جامعه کمک کند، موجب نقار و تشدید شکاف ها شد.

حتی عده ای در درون شخص خودشان هم دچار تناقض شده بودند.

یکی از دوستان گفت؛ طرفدار تیم ملی و پیروزی آن بودم، ولی از شکست هم ناراحت نشدم زیرا هنگامی که تصور می کردم پس از پیروزی با چه وضعی مواجهیم و چه بهره برداری از سوی ساختار قدرت صورت خواهد گرفت، نسبت به پیروزی ایران هم نگران بودم.

  واقعیت این است که از نظر بنده هر دو طرف ماجرا در این جریان دچار خطا شدند.

البته معترضین به علت اینکه فاقد رهبری رسمی هستند چندان کنترلی بر تاکتیک های خود ندارند.

هزینه این خطا را هم دادند چون چنین موضعی علیه تیم ملی از سوی آنان، خیلی ها را دچار ترس و ابهام نسبت به آینده اعتراضات کرد، کسانی که اتفاقاً نسبت به عملکرد ساختار سیاسی نیز به شدت منتقدند و از ابتدا نسبت به اعتراضات خوشبین بودند.