«ظاهر» و «باطن» قرآن در نگاه شمسشمس تبریزی معتقد است که درک ظاهر قرآن از پله های اول سلوک و مربوط به طفولیت روح بشر است و کسی که قدم در راه معرفت قرآن نهاده نه تنها باید از ظاهر قرآن عبور کند، - بلکه باید به بی نهایت بودن بطن های قرآن نیز پی ببرد. شمس تبریزی قرآن کریم را در بردارنده تمام حقایق عالم می داند و بر این باور است که انسان با چنگ زدن به ریسمان قرآن، تمام علم ها و آگاهی ها را در اختیار خواهد گرفت و از پراکندگی و سرگردانی نجات خواهد یافت. او در مقالات خود نوشته است: یکی قوم در سخن سجع نگاه دارند، همه سجع گویند، قومی همه شعر گویند، قومی همه نثر گویند، هر یکی از این جزوی است. کلام خدا کل است، دست در کل زن تا همه جزوها از آن تو باشد و چیزی دیگر مزید، دست در جزو مزن تا کل فوت شود . شمس گاه قرآن را ولی خدا و گاه یک انسان کامل می خواند و معتقد است که منظور از قرآن، فقط الفاظ و ظاهر نیست بلکه قرآن یک حقیقت کامل است که در هر عصری روح آن در وجود انسان کامل متجلی می شود و آن انسان کامل خود، قرآن ناطق است. شمس در بیان جامعیت قرآن کریم می نویسد: مراد او از این کتاب الله مصحف نیست، بلکه آن مردی است که رهبر است، کتاب الله اوست، آیت اوست، سوره اوست، در آیت آیت هاست . پس دانستیم که آنچه تو را برهاند، بنده خداست، نه آن نبشته مجرد . برچسب ها: |
آخرین اخبار سرویس: |