سلام خدا بر شما ای ملت مهربان عراق

بعد از این سفر راستش را بخواهید دیگر اهمیت مرزهای بین ما عراق برایم کم شده و برادران و خواهران عراقی را بسیار بیشتز از گذشته همچون ملت خودم دوست دارم.

-  یادداشت وارده از یک زائر اربعین که می خواهد گمنام باشد امسال برای نخستین بار این توفیق دست داد که زائر اربعین سید الشهدا اباعبدالله الحسین (ع) باشم.

به عنوان یک جوان ایرانی برای نخستین بار عازم سفر معنوی اربعین بودم.

از جنبه های معنوی این سفر و آنچه که موکب به موکب دیده و شنیدم و در آن فضای روحانی حس کردم می گذرم؛ چون برایم قابل وصف نیست و می خواهم این تجربه عاشقی بین من و معشوقم بماند.

بین ما دوتا.

پس از بازگشت از این سفر معنوی - به عنوان یک قطره در دریای بیکران جمعیت عاشق حسین (ع) - تنها و تنها می خواهم از بزرگواری، کرامت و انسانیت ملت بزرگ عراق و میزبانان مهربان بگویم.

به خدا سوگند چنان تحت تاثیر مهربانی و مهمان نوازی این ملت شریف و متمدن قرار گرفتم که هیچ احساس غربت نکردم و برعکس گاه در برابر مهربانی و کرامت و مهمان نوازی و نگاه مهربانانه و لبخند روی لب های آنها احساس شرمساری می کردم.

وقتی به پایانه مرزی مهران می رسم و پا در خاک پاک میهن می گذارم به نخستین چیزی که فکر می کنم این است که جدای از تجربه سفر معنوی در آن دریای نور، که می خواهم به عنوان یک توشه معنوی تا انتهای عمر بی�