فرش های عتبات عالیات را این مرد شست و شو و مرمت می کند | رفتم حرم امام حسین(ع) گفتم آقا بطلب که فرش های حرمت را بشویم

«یا امام حسین، من دلشکسته و دلسوخته ام، آرزو دارم برای تو و زائرانت کاری کنم.

بطلب تا فرش های حرمت را بشویم و ترمیم کنم این تنها کاری است که از دستم برمی آید.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازهمشهری آنلاین، به نقل از جام جم حاج غلامحسین ابراهیم پور دخانی را در ستاد بازسازی عتبات عالیات همه دوست دارند.

او را در کربلا و نجف، حاج دخانی صدا می کنند.

مردی لاغراندام با صورت استخوانی و قدی تقریبا بلند که گرد پیری هنوز نتوانسته بر جسم او غلبه کند.

ملاقات با خستگی ناپذیر ستاد باسازی عتبات عالیات حاج دخانی را در ستاد عتبات عالیات در خیابان شریعتی ملاقات می کنم؛ مردی شوخ و خندان با لهجه زیبای آذری.

اما این که چطور به خادمی اهل بیت درآمد، داستانی جالب و شنیدنی دارد که حاج دخانی برایمان این گونه تعریف می کند: سال 82 و پس از سقوط رژیم صدام حسین به کربلا رفتم.

سری بعد که می خواستم به کربلا و نجف مشرف شوم، حاج حسین فیض یکی از مداحان جوان از من خواست تا 100نفر را به زیارت ببرم.

وقتی از تهران خارج شدیم، او گفت حاجی 10 اتوبوس دیگر هم قرار است به ما بپیوندد.

گفتم پسرم ما اگر هنر کنیم، بتوانیم امور این 100نفر را رتق و فتق کنیم، چطور می توانیم از پس 500 نفر بربیاییم.

نصف این زوار زن هستند و در طول مسیر امکاناتی همچون سرویس بهداشتی یا تهیه غذا وجود ندارد.

حاج حسین گفت، خود امام حسین کمک مان می کند.

دل به دریا زدیم و به سوی ایلام رفتیم.

مشکلاتی زیادی پیش پایمان بود ولی گره ها یکی پس از دیگری باز شد.

زوار را بردیم کربلا.

آن زمان عتبات مثل حالا هیچ امکاناتی نداشت.

با هر زحمتی بود از پس شرایط برآمدیم.

زمان برگشت به حاج حسین گفتم تو خودت زوار را برگردان تهران، من می خواهم چند روزی بمانم تا با امام خلوت کنم.

رفتم حرم.

پیش از این که به ضریح آقا اباعبدا.

برسم، نگاهم به فرش ها بود.

وضعیت بدی داشتند و به شدت کثیف و آسیب دیده بودند.

رفتم به ضریح چسبیدم و با آقا درددل کردم.

گفتم آقا من همیشه آرزو داشتم خادمت باشم و کاری برای شما و زائرانت کنم، بطلب تا فرش های حرمت را بشویم.

چند روز بعد برگشتم تهران و هنوز در حال عجیب آنجا بودم تا این که.

حاج دخانی چشمانش پر از اشک می شود و ادامه حرف هایش را می گیرد: برگشتم تهران و یکی از دوستانم به نام سردار باغبان به ملاقاتم آمد.

از حال و هوای آنجا برایش تعریف کردم، گفتم از امام حسین خواسته ام بطلبد تا فرش های حرم او و برادرش را بشویم و ترمیم کنم.

سردار بعد از شنیدن حرف هایم زنگ زد به رییس وقت ستاد بازسازی عتبات عالیات و ماجرا را تعریف کرد.

او هم با خوشحالی گفته بود من خیلی وقت است دنبال چنین آدمی می گردم.

بگویید فردا بیاید پیش من.

صبح رفتم و ایشان برای من حکم مأموریت زد و هماهنگی ها را با متولیان حرم امام حسین و حضرت ابوالفضل(ع) انجام داد.

روز بعد رفتم کربلا، شیخ مهدی کربلایی متولی حرم و معاونش ابوسیف گفتند چندماه پیش اکیپی از مشهد برای همین کار آمده بودند ولی به خاطر برخی ملاحظات قبول نکردیم ولی به شما اجازه می دهیم.

کارم را با بازدید از مخزن فرش حرم امام حسین (ع) شروع کردم.

بیشتر فرش ها نفیس و آنتیک و بخشی هم از نوع معمولی بودند.

بیشترشان آسیب دیده بود و نیاز فوری به ترمیم داشتند.

همان روز کار را شروع کردم.

پنج تا از قالی ها را بیرون آوردم و در گوشه ای از حیاط زیر تیغ آفتاب پهن کردم.

رفتم از بازار نخ و سوزن و قیچی خریدم و شروع کردم به مرمت، سپس خاک های فرش را گرفتم و با کمک چند نفر از خادمین حرم، شستم.

دیدم کار زیاد است و یک تنه نمی توانم از پس آن بربیایم.

برگشتم تهران و دستگاه خاک گیری، شلاق زنی و قالیشویی خریدم و با شش نفر که مرمت کار و قالی شوی بودند، برگشتیم کربلا.

آغاز جهاد مرمت بیرون حرم دستگاه ها را نصب کردیم و کار با شست وشوی فرش های کرمان ، تبریز و مشهد آغاز شد، فرش هایی که تا به حال شسته نشده بودند.

باور نمی کنید چقدر خاک داشتند.

خاک ها را جمع می کردیم و به عنوان تبرک حرم امام حسین داخل کیسه می ریختیم.

ابومهدی به من گفت جریان خاک چیست، وقتی ماجرا را گفتم خیلی خوشحال شد.

فرش ها را بعد از شست وشو وارد صحن کردیم و مرمت کارها شروع کردند به ترمیم، برایشان فرقی نمی کرد چه فرشی هست.

کار ما، زائران را شگفت زده کرد.

برخی می آمدند و تشکر می کردند.

عده ای دقایقی محو کارمان می شدند و در کل ما لذت می بردیم.

دو سال تمام کارمان شست وشو و مرمت فرش ها بود و برای این که کار سخت نشود، گاهی نیروهای جدیدی می آوردیم تا در کار خیر سهیم شوند.

سال 84 کار را به بچه ها سپردم و به نجف رفتم، آرزویی که همیشه به دنبال برآورده شدنش بودم.

پس از موافقت متولیان حرم حضرت امیر به مخزن فرش آنجا رفتم.

بیش از 2000 فرش بود.

وضعیت برخی فرش ها خراب بود ولی برخی شان از نظر کیفیت بهتر از کربلا بود.

با توجه به حجم فرش ها برگشتم تهران و دستگاه های قالیشویی تهیه کردم و برگشتم نجف.

دستگاه های قالیشویی را در بخشی از قبرستان وادی السلام نصب کردیم.

کار خوب پیش می رفت تا این که گفتند به خاطر کار شست وشو، آن بخش از قبرستان دچار نشست شده به همین علت 15کیلومتری نجف زمین 5000 متری در اختیارمان گذاشتند و ما به بهترین شکل ممکن آن را تجهیز کردیم.

در مدتی که در نجف مشغول کار بودیم بیش از 1500 فرش را شستیم و مرمت کردیم.

یکی از کارها، لول کردن فرش ها، تهیه شناسنامه و انبار کردن شان به صورت اصولی و استاندارد بود.

سعی مان این بود فرش ها بعد از این سالم بمانند، چراکه نفیس و ارزشمند بودند و از طرفی متبرک به آستان ائمه.

سال 86 با تلاش هایی که صورت گرفت به کاظمین رفتم.

همین کارها را آنجا هم انجام دادیم.

سه قالی بزرگ فوق العاده آنجا بود، دو قالی کرمان با نام ارجمندی و یک قالی 24 متری مشک آباد.

در همین بین به قالی های آستان سیدمحمد ــ که در بین شیعیان عراق از احترام خاصی برخوردار است ــ رسیدگی کردیم.

سال 93 هم کار شست وشو و مرمت فرش های مسجد کوفه را آغاز کردیم و همچنان هم مشغول کار هستیم.

سال 94 به آرزوی دیگرم رسیدم و به دمشق و حرم حضرت زینب(س) رفتم.

مخازن فرش آنجا مثل مخزن فرش حرم پدرش پر بود از فرش؛ حدود 2000 قالی و قالیچه داشت و بیشترشان ارزشمند و نفیس بودند.

از چه سالی در کار فرش هستید؟ از نوجوانی به فرش علاقه مند بودم.

کار اصلی من برق بود و در تبریز مغازه الکتریکی داشتم.

در همسایگی ما چند رفوگری بود.

گاهی که بیکار می شدم پیش آنها می رفتم و علاقه ام به فرش بیشتر می شد تا این که وقتی تهران آمدم در بازار فرش مشغول شدم.

الان هم در بازار هستید؟ بله، حجره ای در بازار دارم و گاهی سری به آنجا می زنم.

الان 86 سال دارید، چه زمانی خودتان را بازنشسته می کنید؟ من تا زمانی که زنده باشم، کار می کنم و چه عبادتی بالاتر از این که نوکری ائمه را کنم.

من و قالیشویان و مرمت کارانی که در نجف و کربلا و کاظمین هستند با عشق کار می کنیم.

کار ما زمانی تمام می شود که همه فرش ها را شسته و ترمیم کرده باشیم.

در اسناد تاریخی ذکر شده فرش هایی از نخ نقره و طلا به حرم امیرالمومنین از سوی شاهان صفوی هدیه شده، این فرش ها را دیده اید؟ متاسفانه این فرش ها را ندیده ام.

گویا برخی فرش های نفیس در زمان صدام از مخازن سرقت شده اند.

این فرش ها آن قدر نفیس و قیمتی هستند که قابل ارزش گذاری نیستند.

کار ثبت و شناسنامه دار کردن فرش ها چه کمکی به حفظ این فرش ها می کند؟ ما همه فرش ها را قبل از شست وشو عکاسی کرده ایم، بعد از ترمیم عکس گرفته ایم و برایشان شناسنامه تهیه کرده ایم تا همگی ثبت شده باشند و از سرقت احتمالی شان پیشگیری شود و سالم بمانند.

الان هم در صحن حرم های نجف ، کربلا و کاظمین فرش دستباف پهن است؟ در حال حاضر فرش های ماشینی، جایگزین فرش های دستباف شده اند به این دلیل که از نظر طرح و نقش و اندازه یکی هستند و کار جمع آوری و شست وشوی شان راحت تر است.

البته چند فرش بزرگ پارچه و تازه بافت در حرم امیرالمومنین پهن است.

کار قالیشویی را به عراقی ها آموزش داده اید؟ بله در سال های گذشته به آنها خاک گیری و شست وشو را آموزش داده ایم و بسیاری از فرش های ماشینی از سوی آنها شسته می شوند، البته تاکید می کنم فقط فرش های ماشینی.

حاج دخانی دل دل می کند، قرار است هفته آینده اکیپی از قالیشویان و مرمت گران فرش را به مسجد کوفه ببرد.

او لحظه شماری می کند تا سری به حرمین کربلا، حرم امیرالمومنین و حرم عسکریین بزند.

پیرمرد 86ساله ماموریتش همچنان ادامه دارد.

کلید واژه ها: عتبات عالیات - عالیات - ستاد بازسازی عتبات عالیات - عتبات - بازسازی عتبات عالیات - ستاد بازسازی عتبات - ستاد عتبات عالیات - حسین - بازسازی عتبات - خیابان شریعتی - ستاد - خستگی ناپذیر - امام حسین(ع) - ستاد عتبات - صدام حسین - استخوانی - حرمت - امام - حرم امام - داستانی - بازسازی - ابراهیم - شست و شو - اهل بیت - خیابان - همشهری - شریعتی - جام جم - گزارش - خادمی