سپاه ایران با ارتش سوریه چه کرد؟!

به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سردار ه.

س در یکی از شهرک های جنوبی تهران زندگی می کند.

برادر حمید بناء از فعالان فرهنگی، کتابی به قلم ایشان را آورده بود و دنبال ناشر مناسبی می گشت برای انتشارش.

- این چیز هایی که من می گویم را خیلی از کسانی که رفتند سوریه هم نمی دانند؛ چون فضا فضای سال 91 بود و این چیز ها که ما داشتیم می گفتیم.

سپاه آمد و در این وضعیت، وارد سوریه شد.

ارتش را یواش یواش احیا کرد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سردار ه.

س در یکی از شهرک های جنوبی تهران زندگی می کند.

برادر حمید بناء از فعالان فرهنگی، کتابی به قلم ایشان را آورده بود و دنبال ناشر مناسبی می گشت برای انتشارش.

کتاب، تحقیقی فراگیر و عمیق درباره گروه هایی بود که در سوریه، علیه جبهه مقاومت، متحد شده بودند.

نام گروه ها، اطلاعات دقیق و عکس های کتاب، نظرم را جلب کرد.

حیف بود این مجموعه که به حق می شود آن را دائره المعارف گروه های تکفیری نامید، با کیفیت پایین و حتی متوسط منتشر شود.

حوصله و تعمق نویسنده در پرداختن به چنین موضوع سختی که دسترسی به منابع آن، ممکن بود به قیمت جان تمام شود، ما را به گفتگو با پژوهشگر و محقق آن، ترغیب کرد.

سردار ه.

س که از فرزندان مازندران قهرمان است و در سال های جنگ، زیر بیرق پرافتخار لشکر خط شکن 25 کربلا رزمیده، آنقدر گرفتار فعالیت های مختلف بود که به سختی توانستیم کمی مانده به یکی از آخرین سحرهای ماه مبارک رمضان، گفتگوی مان با ایشان را هماهنگ کنیم.

در فضای باز یک ایستگاه صلواتی در شهرک شهید بروجردی در حالی که نسیم خنکی صورت هایمان را می نواخت، نشستیم به صحبت درباره سوریه و نبرد آن.

سردار، یکی از مستشاران نظامی حاضر در این نبرد بود که بعد از فروکش کردن آتش جنگ هم در این باره به تحقیق و پژوهش پرداخته بود و می شد نظر او را از منظرهای مختلف دید و از آن، آموخت.

تمام این گفتگو به بحث های کلی درباره نبرد سوریه و برخی ریزه کاری ها در این نبرد گذشت اما از سردار قول گرفتیم که فرصتی دوباره، درباره همرزمان شهیدش برای ما بگوید.

این گفتگو را در پنج قسمت از امروز، تقدیم شما می کنیم.

**: اطلاعات ما از نبرد سوریه خیلی کم است.

روایت های این نبرد، بیشتر حول و حوش خاطرات و تاریخ شفاهی افراد باقی مانده و تا به حال کسی نبود که این جنگ را از منظر مردم و ارتش سوریه روایت کند.

این منظر، حتی می تواند ما را به بزرگی کاری که ایران و همراهانش در جبهه مقاومت انجام دادند، بیشتر آگاه کند.

امشب می خواهیم برای ما از نبرد سوریه بگویید.

چیزهایی که کمتر گفته شده.

سردار: جنگ سوریه جنگ قومی گری نبود، اما آمدند و قومی اش کردند؛ مذهبی نبود، مذهبی اش کردند؛ بحث علوی و سُنی و اینها را پیش کشیدند.

پیکره ارتش سوریه اکثریتش سُنی بودند؛ اما فرماندهان چی بودند؛ علوی بودند.

فرماندههان بالای بالایش هم از هر دو قشر بودند.

این نبود که بگوییم از بالای ارتش تا پایین ارتش از یک قشر خاص و به یک شکل باشد.

اینطور نبود.

جنگ که شروع شد فرماندهان میانی از اهل سنت بودند.

فرماندهان لشکر، سُنی بودند؛ چرا؟ چون تکثّر اهل سنت نسبت به علوی ها بیشتر بود، فرمانده تیپ ها، فرمانده گردان ها در زرهی و پیاده، بیشترشان اهل سنت بودند.

جنگ که شروع شد بحث قومی گری پیش آمد و مذهبی قاطی شد.

اول جنگ داخلی شروع شد و این بحث ها پیش آمد؛ به همین خاطر ارتش خالی شد! همه رفتند.

**: یعنی ترک خدمت کردند؟ سردار: بله؛ ارتش ماند با یکسری فرماندهان رده بالای علوی و یک سری پایین دست ها.

یعنی حدود چهل درصد ارتش ماند و 60 درصد، رفتند.

کجا رفتند؟ یکسری عافیت طلب بودند و رفتند به فرانسه.

**: یعنی کلا از سوریه بیرون رفتند؟ سردار: بله؛ یکسری از فرماندهان رده بالا، از ارتش کنار کشیدند و گفتند ما نه این طرف هستیم و نه آن طرف.

یکسری هم رفتند جیش الحر را راه انداختند؛ ارتش آزاد را راه انداختند.

بالاخره یک می شود گفت ارتش آزاد هسته ای از ترکیب های تکفیری نبودند اما چون بحث مذهبی گری آمد داخلش، عربستان از افرادی مثل زهران علّوش و جیش الحر، حمایت می کرد.

از لحاظ فشارهایی که مثلا داعش یا جبهه النصره نسبت به باقیمانده ارتش سوریه یا هسته های مقاومت داشتند، جیش الحر از لحاظ اخلاق جنگ بهتر عمل می کرد.

آنها وحشی گری نمی کردند.

همین 48 نفر ایرانی که ربوده شده بودندو همین بچه های سپاه که رفته بودند برای زیارت و گیر جیش الحر افتادند، نمونه رفتار آن ها بود.

**: به تعبیری شانس آوردند که گرفتار جیش الحر شدند؛ چون آدم هایی بودند که می شد با آن ها تعامل کرد.

سردار: بله، درست است.

اگر دست جبهه النصره می افتادند، میزان عصیان و جنایاتشان بیشتر بود.

اگر دست داعش بودند، خسارت ما خیلی خیلی بیشتر می شد.

بعد، نظام جمهوری اسلامی با حضور حاج قاسم و یکسری افراد خاص در سال 91، ارتش سوریه را از خواب بیدار کرد.

این ارتش در ظاهر آماده شده بود.

**: یعنی 40 درصد باقیمانده را از خواب بیدار کردند؟ سردار: بله؛ 40 درصد مانده را یواش یواش باید احیا می کردند؛ خب ارتش سوریه بلد نبود چطوری با جنگ و درگیری های داخلی مقابله کند.

سوریه اصلا چیزی به نام پلیس امنیتی نداشت.

یک ارتش عرب سنگین داشت، و یک نیرویی که ما می گوییم راهنمایی و رانندگی ؛ همان شرطه خیابان؛ همین و تمام.

اصلا چیزی به عنوان ناجا که ما داریم و مأموریت امنیتی و انتظامی دارد در کشور سوریه وجود نداشت.

**: پس مسائل شهری و قضایی شان چطور پیگیری می شد؟ سردار: سیسنم قضایی، پلیس قضایی داشت اما پلیس امنیتی و انتظامی نداشت.

یک شرطه داشت سر خیابان که بیشترشان هم با پول حاضر بودند کارهایی را انجام بدهند.

این چیزهایی که من می گویم را خیلی از کسانی که رفتند سوریه هم نمی دانند؛ چون فضا فضای سال 91 بود و این چیزها که ما داشتیم می گفتیم.

سپاه آمد و در این وضعیت، وارد سوریه شد.

ارتش را یواش یواش احیا کرد.

این در حالی بود که فرماندهان علوی، بیشترِ فرماندهان تیپ و لشکرها نبودند.

پس چه کسانی بودند؟ **: اتفاقا در کتاب شما هم که آن را تورق کردم، همین نکات ریز و دقیق را می شود دید.

سردار: در ارتش سوریه، باقیمانده علوی هایشان، همه ستادی بودند، الان اسم ها را نمی خواهم بگویم و نیاز نیست، اما من با حداقل ده نفرشان آشنا هستم؛ همه هم سرتیپ تمام هستند.

**: نیروی ستادی یعنی نیروهایی که همیشه در پادگان ها بودند؟ سردار: احسنت؛ این نیروها، بیشتر فرماندهان ستاد بودند.

فرمانده ستاد هیچ وقت نمی آید فرمانده عملیات میدانی بشود؛ بیاید در صحنه بجنگد، بیاید طرح ریزی عملیات کند.

**: و بلد هم نیست.

سردار: من تقریبا چند روزی با اینها بودم.

من تنها ایرانیِ آنجا بودم.

در سال 91، فقط من یک ایرانی بودم در جبهه حلب و در اطراف دمشق.

یکی از بچه ها و مسئولین گفت فلانی! می روی؟ گفتم آره، چرا نمی روم.

گفت نمی ترسی تنها باشی؟ گفتم نه، از چی بترسم؟! وقتی رفتم، تمامشان سوری بودند؛ نگاه می کردم و می دیدم برای یک عملیات بسیار کوچک در یک ابعاد و مقیاس کوچک جا می ماندند و بلد نبودند.

ما و بچه هایی که رفتیم، اوایل، همه اش واقعا مستشاری بود.

بید کمک می کردیم و زحمت می کشیدیم تا اینها را آماده کنیم.

اینها اول ما را راه نمی دادند از بس غرور داشتند؛ کبکبه و دبدبه داشتند؛ می گفتند ما ارتش و جیش العرب راساختیم.

ارتش عرب، برای کجا؟ برای مقابله با اسراییل! در حالی که اینها را در یک خیابان نمی توانی جمع کنی.

بعد دیدند واقعا دارند سقوط می کنند، 95 درصد سوریه رفت به سمت سقوط.

**: این برای چه سالی است؟ سردار: برای ماه رمضان 91 بود.

خب اینها دیدند نمی توانند ماجرا را جمع کنند.

هر روز تحلیل می رفتند.

دیدند دیگر نمی توانند، برای همین به سپاه پاسداران گفتند بیا وسط.

آنجا فکر سپاه آمد و یک دفعه به داد اینها رسید.

زمزمه شده بود که حضرت آقا به بشار اسد گفتند بمان و مقاومت کن، پیروز می شوی.

امروز که صحبت می کنیم، 90 درصد زمین برعکس شده، 90 درصد دست مقاومت است 10 درصد دست آنهاست و یک تکه امریکا و یک تکه ترکیه و.

اما اصل ورق جنگ، برگشت.

اینجا می شود گفت تفکرات حاج قاسم و بچه هایی که آنجا بودند، کار را پیش برد.

ارتش را سازماندهی کردند؛ ارتش را آماده به کار کردند.

این در حالی بود که گفتم، خیلی هایشان فرمانده میدان نبرد نبودند؛ الان شکر خدا همه شان فرمانده میدان شده اند.

خوب مقاومت کردند و خوب ماندند.

ارتشی که سربازش باید ده سال باید خدمت می کرد، مثلا 8 سال را در جنگ گذرانده بود.

آن روزها جنگ مثل امروز نبود؛ ارتش داغون بود؛ هیچی معلوم نبود.

**: انگیزه هایشان چطور برگشت؟ سردار: آنجا اتفاقات عجیبی در جنگ بود.

مثلا پدر دارد در این جبهه می جنگد، پسر دارد در آن جبهه می جنگد.

پدر در ارتش است، پسر رفته در بین تکفیری ها.

اینجا انگیزه، انگیزه کشور و وطن پرستی می شود.

چیزی که در بین ما ایرانی ها در جنگ هست ساله، شاید اولویت دوم بود.

ما اول می گفتیم دین ما و اسلام ما حفظ شود، بعد صحبت از وطن می کردیم.

برای ما ملی گرایی نبود، اما در سوریه وجه ملی گرایی شان زیاد بود؛ چون دیدند پشتیبان این حرکات، عربستان و ترکیه است، به خودشان آمدند.

خب دیدند ترکیه همه جا را به یغما برد.

ما یک منطقه داشتیم در شیخ نجار که دو سه هزار تا کارخانه داشت.

سال 92 یا 93 بود که آنجا را پس گرفتند.

ترکیه آمد و تمام کارخانه ها را دزدید و بُرد! جبهه النصره این کار را انجام داد.

**: یعنی تجهیزات کارخانه را دزدیدند؟ سردار: بله، تجهیزات، چه تجهیزاتی! همه، درجه یک.

اگر جنگ سوریه نبود، امروز ترکیه پوشاکش خوابیده بود.

اصلا سوریه گام گرفته بود که بشود رتبه یک پوشاک خاورمیانه و داشت پیش می رفت.

نامردها نگذاشتند.

در کشاورزی هم داشت به یک قطب مهم تبدیل می شد.

یعنی کاری که بشار اسد کرد، یک هزارمش را پدرش حافظ اسد نکرد.

تسطیح اراضی انجام داد و خیلی از زمین های بایر را آماده کرد.

حضرت آقا به بشار اسد گفتند بمان و مقاومت کن، پیروز می شوی.

**: آماده سازی زمین ها برای زراعت و کشاورزی؟ سردار: بله؛ در زمین های آنجا، قلوه سنگ های بزرگی وجود دارد.

مثلا سنگ هایی دارد اندازه وانت نیسان! ارتش آمد وسط و در تمام روستاها سنگ ها را جمع کرد.

کی؟ قبل از جنگ.

من نمی دانم چرا این نامردها، خوشی، دلشان را زده بود! **: این بحث خدمات کشاورزی مال کدام مقطع زمانی بود؟ سردار: برای سال های 85 ، 86، 87 ؛ بعد از حافظ اسد بود.

**: مخصوص کدام مناطق سوریه بود؟ سردار: در کل سوریه اجرا شد.

**: پس یک اقدام انقلابی بود.

سردار: انقلابی بود که بشار اسد انجام داد.

بشار اسد خیلی زحمت کشید.

واقعیت را بگویم یعنی هر کس می آمد نگاه می کرد، می فهمید خیلی خیلی بیشتر از کشورهای اطرافش زحمت کشید.

در تمام روستاها مدرسه ساخت.

در تمام روستاها موسسه فرهنگی (که آنها می گویند ثقافی) راه اندازی کرد.

همه جا موسسه فرهنگی تأسیس کرده بود.

ما در برخی محلات شهر تهران مدرسه کافی نداریم اما او در همه روستاها هم مؤسسات فرهنگی ساخت.

باید به مردم سوریه می گفتیم آخر آبتان کم بود، نانتان کم بود، چرا این کار را با کشورتان کردید؟ مملکت را اینطوری زدید نابود کردید.

سوریه نابود شد.

یعنی بشار اسد زحمت هایی کشید که من با این که مال آنجا نیستم، می آیم و نگاه می کنم، می گویم عجب زحمت کشید.

مثلا تمام روستاها حتی آسفالت هم رفته بود.

**: کلا سیستم جاده ها و ارتباطات زمینی اش که زیرساخت توسعه است، آنجا فراهم شده بود؟ سردار: بله؛ همه چیز مرتب بود.

در روستاها وقتی نگاه می کردی همه امکانات درمانی و فرهنگی مهیا بود.

اصلا همه زیرساخت ها را فراهم کرده بود.

بعد ترکیه دید سوریه دارد می رود بالا، بعد در کشورهای عربی هم این ترس به وجود آمد و اسراییل هم آمد وسط.

تکفیریِ فلان فلان شده! تو می بینی اسراییل در قلعه موت در قنیطره و اینها دارد جبهه النصره را پشتیبانی می کند؛ پس مشخص است دشمن تو اسراییل نیست.

وقتی دشمنت را ایران می بینی، و به این سمت خم شده ای پس دقیقا جیره خور آمریکا هستی، جیره خور اسراییل هستی؛ چون هم مداوایت می کند، هم سلاح بهت می دهد، هم شناسایی برایت می کند.

پس مشخص است شما هم اسراییلی هستید و این بحث قومی گرایی هم کار آمریکا و اسراییل است.

**: یک چیز جالب کتابتان که شما در آن به خوبی پرداخته اید، همین شناختن این اقوام و گروه ها است.

سردار: جنگ، به نام اقوام و قومیت و دین آمد، اما این نبود.

آنها دنبال این بودند که محور مقاومت را قطع کنند.

ما یک چیزی داشتیم به نام بهار اسلامی که به نظرم اصلش بهار عربی بود.

آنها بهار عربی داشتند که از تونس و لیبی و اینطور کشورها شروع شده بود.

**: به نظر شما با چه هدفی؟ سردار: با هدف این که تمام کشورهای داخلی خاورمیانه و آفریقا و آن قسمت تونس و لیبی، همه درگیر بشوند و با هم وضعیف شوند و آن بحث کاندولیزا رایس بود که می گفت ما می خواهیم خاورمیانه جدید تاسیس کنیم.

سوریه به چهار قسمت تقسیم شود؛ عراق به سه قسمت تقسیم شود و بحث اسراییل اصلا فراموش شود.

ماجرا این بود.

تا جایی هم موفق بودند.

مثلا در عراق، شیعه با مشکلاتی روبرو شد.

تازه حکومت نوپایش تا امروز همه اش درگیر است؛ لبنان همه اش درگیری تا امروز؛ لیبی درگیری تا همین امروز؛ بن قاضی و طرابلس همه اش درگیری شد.

همه درگیر شدند.

سوریه درگیر شد تا امروز.

بهترین ثمره و استفاده را کی برده؟ اسراییل.

من آخر آن کتاب نوشتم ای کاش همه با هم بودیم بر علیه اسراییل؛ ای کاش مسلمین همه با هم بودند.

نشد دیگر.

ادامه دارد.

کلید واژه ها: فرهنگی - سوریه - گروه - خبرگزاری - فعالان - یکی از - تهران - سردار - گزارش - آورده - زندگی - برادر - ایشان - جنوبی - ارتش سوریه - حمید - ارتش - شهرک - سپاه - ناشر - هایی - اطلاعات - فراگیر - ایران - عمیق - علیه - جبهه - احیا - گویم - متحد