بانوی روشن دلی که در مسابقات قالیبافی رتبه آورد

در جامعه اسلامی ما هستند افرادی که نه با چشمان ظاهری، بلکه با چشمِ دل، دنیا و زیبایی های آن را بسیار زلال تر و بهتر از افراد عادی جامعه می بینند.

افرادی که وسعت دل شان به اندازه دریاست و آسمانِ آبی قلبشان با روشنایی و گرمایِ خورشید گِره خورده تا جوانه مهربانی را معنا کنند و بذر امید را در دل آحاد جامعه بکارند.

روشن دلانی که اگرچه از نعمت بینایی (بنا بر تقدیر الهی) محرومند، اما خداوند نعمتی فراتر از بینایی به آنان عطا فرموده و آن چیزی نیست جز زبان.

آری زبان، زبانی که به شکران نعمات الهی باز می شود و در مقابل ناشُکری ها، بسته! مگر نه این است که پیامبر خوبی ها، معیار بینایی را داشتن بصیرت باطنی دانست و فرمود: لَیْسَ الاْعْمی مَنْ یَعْمی بَصَرُهُ إنَّمَا الاْعْمی مَنْ تَعْمی بَصیرَتُهُ ، یعنی نابینا کسی نیست که چشمش بینایی نداشته باشد؛ بلکه کور واقعی کسی است که بصیرت و بینش باطنی خود را از دست داده باشد.

سوژه امروز خبرگزاری فارس، بانویی است که نداشتن بیناییِ ظاهری در ابتدای مسیر تاریک زندگی، او را متوقف نساخت؛ بلکه سرعتی فزون تر نسبت به اطرافیان به او داد تا اینگونه با تقدیرات زندگی اش، روبرو گردد.