بالاخره دلشوره های «نجیبه» تمام شد +عکس

به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، زندگی خانواده های افغان که فرزندانشان در نبرد سوریه، ساکت ننشستند و نتوانستند بی حرمتی به حرم آل الله را ببینند و کاری نکنند، - خیلی دلشوره داشتم، یک طور هایی بودم، خدا می داند خود حضرت زهرا کمکم کرد.

فقط ذکرم یا حضرت زهرا بود؛ دعایم دعای توسل به چهارده معصوم بود.

سه روز که رد شد، زنگ زد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، زندگی خانواده های افغان که فرزندانشان در نبرد سوریه، ساکت ننشستند و نتوانستند بی حرمتی به حرم آل الله را ببینند و کاری نکنند، پر از ماجراهای عجیب و غریب است.

گفتگو با خانم نجیبه آیین مادر شهید احمدشکیب احمدی که زحمت هماهنگی اش با برادر محرم حسین نوری و بروبچه های گروه فرهنگی جهادی فجر اصفهان بود، از همان اول شما را میخکوب می کند.

آنچه در ادامه می خوانید، قسمت چهارم از این گفتگوی هشت قسمتی است.

**: برای چی ناهار درست کردید؟ مادر شهید: چون موقعی که اینجا بود، خانه نشین نبود، مثلا دو سه روز می نشست و خستگی می گرفت، دوباره می رفت سرِ کار در مغازه با همسرم.

صبح رفت؛ موقعی که می دید من به خاطر رفتنش، عصبانی هستم، اصلا بهم گیر نمی داد، دور و برم نبود؛ می گفت مادرم عصبانی است یک حرفی می زند.