قدیم ها مادران وقتی برای فرزندانشان قصه می گفتند تا بخوابند، ترجیع بندی به قصه اضافه می کردند که حُسن ختام بود: «دسته گلی از نرگس، - این روزها هم که تولد 21 سالگی دوچرخه است، دوست دارم برای دوچرخه ی 21ساله بخوانم: دسته گلی از نرگس، داغت نبینم هرگز.
در یادداشت های قبلی نوشته ام که از زمان مشروطه وقتی اولین نشریات در ایران راه اندازی شد به این فکر کردند صفحه یا بخشی را به کودکان و نوجوانان اختصاص دهند و خوراک رسانه ای مناسب این گروه را آماده کنند.
مؤسسه ی همشهری سال هاست برای این گروه سنی کودک و نوجوان سرمایه گذاری کرده و نگاهی به آینده داشته است.
هدف دوچرخه پرورش مخاطب روزنامه خوان بوده است.
مهم ترین ویژگی یک نشریه ی کودک و نوجوان، ایجاد علاقه به خواندن است.
دوچرخه در این سال ها یک مدرسه بوده است، نه فقط یک هفته نامه.
با هرچه توان داشتیم سعی کردیم چراغ پیش روی نوجوانان را روشن کنیم.
اگر اهل شعر، داستان، هنر و عکاسی بودند راهنمایشان باشیم.
کارگاه های داستان و شعر و روزنامه نگاری برگزار کردیم.
دوستان نوجوان به ما زنگ می زنند، مطلب می فرستند یا مشاوره می خواهند.
سال هاست که دوستان مشاور دل سوز کودک و نوجوان در کنار ما بوده اند و نامه های مخاطبان ما را پاسخ گفته اند؛ شاعران و نویسندگان و روان شناسان این حوزه.
