برای مردی که زندگی اش را در یک چمدان جا می داد

دوست داشت زندگی مادی اش در یک چمدان جا شود و پابند چیزی نباشد تا بتواند راحت سفر کند و به کارش بپردازد؛ کارش سفر بود و تحقیق و فیلمسازی و «طیاب» از این که تا حدی به این آرزویش رسید، - دوست داشت زندگی مادی اش در یک چمدان جا شود و پابند چیزی نباشد تا بتواند راحت سفر کند و به کارش بپردازد؛ کارش سفر بود و تحقیق و فیلمسازی و طیاب از این که تا حدی به این آرزویش رسید، خوشحال بود.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، یک سال از سفر ابدی منوچهر طیاب، کسی که دوستانش او را مرد سفر، خستگی ناپدیر و ایران دوست می نامند، می گذرد.

شاید نام او برای نسل جوانِ طرفدار سینما چندان آشنا نباشد اما نقش و جایگاه او در سینمای مستند ایران ماندگار و انکارناشدنی است.

طیاب متولد سال 1316 در تهران، دانش آموخته رشته معماری در دانشگاه فنی وین و فارغ التحصیل کارگردانی سینما و تلویزیون از دانشکده سینمایی آکادمی دولتی موسیقی و هنرهای نمایشی اتریش بود.

او از سال 1342 با ساخت فیلم سفال به حرفه مستندسازی روی آورد و در طول بیش از نیم قرن نزدیک به 100 فیلم ارزشمند میراث فرهنگی و تاریخی را کارگردانی کرد.

یکی از ویژگی های بارز این هنرمند اهتمام بر پژوهش و تحقیق مفصل پیش از شروع ساخت آثارش بود تا آنجا که برای مستندی درباره کویر ، پنج سال از عمرش را صرف تحقیق کرد بود.