برای مهشاد و ریحانه های پرپر شده

ما زیستن را زیسته ایم، مرگ را بارها به چشم دیده ایم، تهمت ها را به جان خریده ایم اما در کنار مردممان و برای اعتلای پرچم اسلام ناب و ایران سرفراز مانده ایم.

- روزنامه نگاران آزاده، به شهادت تاریخ معاصر ، بارها و بارها دین خود را به دین و میهن خود، ادا کرده اند اما هیچکس را مدیون خود نمی دانند.

.

آه دیریست کاین قصه گویند: از بر شاخه، مرغی پریده مانده بر جای او، آشیانه غم و شادی، دو روی سکه زندگی هستند گویی اما دو روی سکه زندگی ما را مهر غم زده اند! همین دیروز جمعی از دوستان ایسنا برای تغییر و تحولی دورهمی داشتند.

چهرهاشان خندان و امیدوار امروز اما غم سنگین یک فقدان، جان به لبشان کرده است.

ما خبرنگاران، سالهاست که نشستن در غم اما برخاستن امیدوارانه را با هم زیسته ایم.

از پیچ ها و گردنه های هولناک زیادی در غرب و شرق عبور کرده ایم، برخی خون داده ایم و بسیاری خون دل خورده ایم.

ارتفاعات البرز و زاگرس را زیر پا گذاشته ایم، گاهی زیر آوار غم رفیقی در بهمن مانده، و گاهی در غم سوختن درختان بلوط، آتش به جسممان افتاده.

در آذر 84 ، هواپیمایی که هرگز فرود نیامد، دوستانمان را آسمانی کرد و آذر به جانمان انداخت و در تیر 1400 ، اتوبوسی که هرگز به مقصد نرسید، تیر فقدان همکارانمان را بر دلمان نشاند.