جامعه ترسناکِ، ترسناکِ، ترسناک

وقتی پول دارها می توانند واکسن بخرند و ندارها باید صبر کنند تا واکسن رایگان از راه برسد، باید هم شاهد حس سرخوردگی باشیم.

- عصرایران؛ مصطفی داننده- این روزها همه چیز ترسناک شده است.

کرونا که دیو هفت سر است.

هر سرش را می زنی یک سر دیگر در می آورد.

وضعیت اقتصادی مان هم یک درام به تمام معناست.

ترسناک تر از همه اینها اما رفتار برخی از شهروندان که گاهی لباس مدیران را هم به تن دارند، است.

آنهایی که سهم واکسن کرونای دیگران را می زنند.

یا مدیر خانه سالمندانی که واکسن کرونای پیران را به اعضای خانواده خود زده است، چون احتمالا حس کرده است، خون آنها رنگین تر از خون سالمندان است.

چرا وارد این مرحله شده ایم؟ نگویید که اینها اتفاق است! نه، این رفتار عین واقعیت یک جامعه خسته و بیمار است.

فکر می کنید اگر جامعه ایران یک جامعه عادی بود، شاهد بروز چنین رفتارهایی بودیم؟ مثلا اگر زمان بندی واکسن مشخص شده بود و همه می دانستند چه روزی و چه ساعتی باید به چه مرکزی مراجعه کنند که واکسن بزنند، شاهد این رفتارهای مغایر وجدان و انسانیت بودیم؟ ما فکر می کنیم که مثلا بالاخره واکسن را می آوریم یا می سازیم و بعد تمام.

نه، همین قطره چکانی اطلاعات دادن و بسیاری از مردم را معطل واکسن نگه داشتن، نتیجه اش می شود این که از سهم دیگران می زنند تا خود را در برابر کرونا و�