با شاهدان قرآنی (1)؛ تلاوت زیبای احمد

روز 22 بهمن 1357 وقتی خبر سقوط نظام ستم شاهی به گوش مان رسید، در پادگان مرزی پیرانشهر تبعید بودیم.

با شنیدن این خبر خوشحال کننده، نیرو های پادگان به مجسمه محمدرضا شاه حمله ور شده و با بستن طناب آن را زیر پا انداخته و تکه تکه اش کردند.

خلبان شهید احمد کشوری قطعه ای از گوش مجسمه را برداشت و خطاب به من گفت: این تکه از گوش شاه را برداشتم تا یادم باشد مردم می توانند توی گوش استبداد سرود آزادی بخوانند.

من هم تکه ای از بینی را به نشان بینی بر خاک مالیدن پهلوی برداشتم.

وقتی مراسم صبحگاه شروع شد، احمد، قرآن کوچکش را باز کرده و شروع به تلاوت کرد.

به یاد صبحگاه های پایگاه کرمانشاه افتادم که پر از هلهله مارش نظامی و موسیقی های ناهنجار بود.

احمد همانجا گفت: دلم می خواهد روزی به جای این موسیقی های بی محتوا آیات قرآن را در مراسم صبحگاه بخوانم.

آن روز آرزوی قلبی احمد محقق شده بود.

راوی: غلام رضا شه پرست خلبان شهید احمد کشوری همیشه دلش با قرآن بود.

بعد از انقلاب هم در برخی پروازها، احمد با صوت دل نشین شروع به تلاوت قرآن می کرد.

با آن که منطقه نظامی بود و احتمال خطر وجود داشت، همه بالگرد ها بی سیم ها را روشن کرده بودند و به صدای تلاوت احمد گوش می دادند و لذت می بردند.