داستانِ معلم: 15 سال پس از دیدار با اتاقکِ تاریک میرجاوه

روایت شکل گیری موسسه خیریه مهر گیتی - همه چیز از سفرِ زهرا گیتی نژاد به میرجاوه شروع شد.

گیتی نژاد به عنوان یکی از اعضای گروه آموزش جهانی به مدارس میرجاوه در سیستان و بلوچستان رفت و با داستان بازگشت: سال 1384 بود.

برای سر زدن به هر کدام از مدرسه ها باید تا نقطه صفر مرزی می رفتیم.

ماشین ما در یکی از همان نقاط توقف کرد.

وقتی پیاده شدیم اولین چیزی که توجهم را جلب کرد یک جمله بر دیواری کاه گلی بود: دبستان اقبال لاهوری .

ورودم به کلاس، ورود به تاریکی محض بود.

اگر صدای صلوات فرستادن بچه ها بلند نمی شد، متوجه شان نمی شدم.

کلاس اتاقکی تاریک بود که با چند نیمکتِ ناجور تجهیز شده بود.

زیرِ نورِ بیرون می شد آثار سوءتغذیه را در چهره بچه ها دید: جثه های کوچک در لباس های بلوچی مثل میله ای وسط پرچم، با پای برهنه این سو و آن سو می رفتند.

کلاس دخمه استیجاریِ بی پنجره و بی تهویه ای بود که نور لامپ 50 وات به زور نیمه روشنش می کرد.

همان هم خاموش بود، چون فهمیدیم اگر پول برق از مبلغی بالاتر برود صاحبخانه جریان را قطع می کند.

مدرسه اقبال لاهوری یکی از 125 مدرسه روستایی آن حوالی بود که سرویس بهداشتی نداشت.

معلمش هر روز 150 کیلومتر راه از زاهدان تا کلاس می آمد و بچه های رنگ پریده اش را دور خودش جمع می کرد.