پرسه در خیابان - 44

12چشم در چشم .

فضای شخصی به عنوان عرصه یا حباب محافظِ کوچک اما نامریی که فرد در اطراف خود حفظ می کند، تلقی می شود.

فضای شخصی، فضایی انتزاعی در اطراف فرد است زیرا مریی و واقعی نیست.

در عین حال، فضای شخصی، فضای عینی نیز هست به این معنا که فرد و دیگرانی که در نزدیکی او حضور دارند، بر سر رعایت حد و حدود این فضا به توافق رسیده اند.

اگرچه بر سر روش و چگونگی رعایت کردن و ابعاد این فضای شخصی با یکدیگر موافق نباشند.

رعایت فضا اینگونه است که فرد از آن محافظت می کند و دیگران از ورود به آن اجتناب می ورزند.

زمانی که فضای شخصیِ فردی بیش از حد بزرگ و یا خیلی کوچک می شود (یعنی مجبور باشیم با شخصی دیگر با فاصله نامناسب ارتباط برقرار کنیم ) تاثیر منفی بر افراد و ارتباطات دوسویه دارد.

مانند: عبور افراد در نزدیک ترین حالت از یکدیگر که رفتارهای انطباقی مانند فاصله گرفتن، برقراری تماس چشمی یا تغییر حالت و جهت قرارگیری بدن به همراه داشته باشد.

هنگامی که فضای شخصی افراد توسط غریبه ای بطور ناخواسته یا به طور غیر منتظره مورد تعرض قرار می گیرد، فرد واکنش منفی یا دفعی نشان می دهد.

در ایران بخاطر فرهنگ رایج در میان عامه مردم، غالبا فضاهای شخصی در عمومی بزرگتر هستند، به همین دلیل مردم در مکان های عمومی مثل بازارها و اماکن شلوغ بیشتر با یک غریبه که بیش از ح�