پایگاه اینترنتی النشره در مطلبی به بررسی سیاست های احتمالی دولت جدید آمریکا به ویژه در پرونده سوریه پرداخت.
- سرمایه گذاری خواهد شد؟ کارشناسان به اجماع می گویند نمی توان خوش بین بود که با آمدن دولت جدید، تغییری در مواضع و سیاست های آمریکا ایجاد شود مگر اینکه این کشور در سوریه با خطرات قابل توجهی مواجه گردد و به بازنگری در سیاست های سابقش مجبور شود.
اما عواملی که موجب می شود بگوییم دولت جدید همان سیاست های سابق را پیگیر خواهد بود به شرح زیر است: 1- بایدن و مقاماتی که او در دولتش تعیین کرد برخلاف اظهار نظرهایشان درباره توافقنامه هسته ای، تاکنون هیچ موضعی در قبال سوریه اتخاذ نکرده اند، آنان تاکنون بار ها از تصمیم خود برای بازگشت به برجام گفته اند بدون اینکه اشاره ای به سوریه داشته باشند.
نکته قابل توجه اینکه مقامات دولت بایدن همان کسانی هستند که در دولت باراک اوباما مناصب مهمی در اختیار داشتند، مثلا جو بایدن خود معاون رییس جمهور بود و از سیاست های اوباما در قبال سوریه، عراق و ایران حمایت می کرد، آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه کابینه بایدن، در سال های 2015 تا 2017 سمت معاون وزیر امور خارجه و در سال های 2013 تا 2015 سمت مشاور امنیت ملی را بر عهده داشت، یعنی بخشی از همان تیمی بود که سیاست های منطقه ای دولت اوباما را تدوین می کردند.
او امروز در وزارتخانه ای منصب وزیری دارد که به صورت مستقیم ناظر بر سیاست خارجی دولت بایدن است.
2- سیاست دولت بایدن همان سیاست دولت اوباما یعنی بهره گیری از ابزار های غیرمستقیم برای به راه انداختن جنگ نرم با هدف تحقق اهداف استعماری خواهد بود، چون معتقدند این روند مخالفان سیاست آمریکا را تضعیف می کند ضمن اینکه بر خلاف جنگ های نظامی بی نتیجه در عراق و افغانستان که از نظر مادی و بشری به کشور ضربه زد و در سال 2008 موجب بروز بحران های مالی و اقتصادی شد تا زمینه برای پیروزی اوباما در انتخابات فراهم شود، جنگ نرم هزینه مادی و انسانی بر کشور تحمیل نمی کند.
خوبی دیگر این روش این است که اگر جنگ های غیرمستقیم به بن بست برسد و اهداف مورد نظر را تامین نکند، با تکیه بر عواملی می توان پیامد های شکست را با امضای توافقنامه ها و تسویه حساب های موقت مهار کرد و از سیاست سابق عقب نشست به این امید که شرایط در آینده مهیا شود تا بتوان بار دیگر سیاست های سابق را به اجرا در آورد، به همین دلیل دولت اوباما در پرونده هسته ای ایران، وارد مذاکرات سختی با ایران شد و نتیجه آن امضای توافقنامه ای با مشارکت کشور های عضو دائم شورای امنیت به علاوه آلمان بود.
امضای توافق با ایران پس از آن صورت گرفت که دولت اوباما به این نتیجه رسید سیاست تحریم و مجازات های اقتصادی علیه ایران نمی تواند تهران را وادار کند تا به شرایط مد نظر واشنگتن تن دهد، حتی این فشار ها نتیجه عکس داشت.
یا آنکه توافقنامه هسته ای در شرایطی امضا شده بود که رژیم صهیونیستی به ریاست بنیامین نتانیاهو مخالفت شدیدی با آن داشت همانگونه که لابی صهیونیزم و نومحافظه کاران در آمریکا هم به شدت با آن مخالف بودند.
3- حزب دموکرات هنوز به این نتیجه نرسیده است که سیاست مداخله در سوریه عقیم بوده است، سیاستی که اساس آن تداوم حضور نیرو های آمریکایی در سوریه برای غارت نفت این کشور، حمایت از رویکرد جدایی طلبانه قسد و حمایت از گروه های تروریستی و در راس آن ها داعش، برای توانمند ساختن آن ها جهت ادامه جنگ تروریستی با نظام سوریه و هم پیمانانش اعم از ائتلاف مقاومت و روسیه است.
با این حساب باید گفت واشنگتن همچنان بر این باور است که جنگ فرسایشی علیه سوریه و هم پیمانانش باید ادامه یابد تا این کشور به شرایط آمریکا تن دهد.
حتی شواهد نشان می دهد رویکرد آمریکا به عراق هم اینگونه است، این ادعا مبتنی بر عواملی است که برخی از آن ها عبارتند از: بالگرد های آمریکایی در چارچوب تلاش برای آغاز مجدد فعالیت های تروریستی داعش، صد ها عضو این گروه را که اسرای قسد بودند به صحرای سوریه عراق منتقل کرده اند.
گروه تروریستی داعش انفجار های خونینی را در میدان الطیران بغداد رقم زد که به شهادت و زخمی شدن ده ها نفر منجر شد.
جنگنده های رژیم صهیونیستی به شهر حماه حمله کردند و این حمله شهدا و زخمی هایی را درمیان غیرنظامیان برجای گذاشت.
قسد با محاصره مناطق مختلف شهر الحسکه و قطع آب به روی مردم شهر، در چارچوب فشار بر نظام سوریه جهت به تسلیم واداشتن دمشق در قبال جدایی طلبی شمال شرق سوریه، اقدامات ظالمانه ای را علیه ساکنان شهر به اجرا گذاشت.
بر اساس آنچه که گفته شد سوریه و هم پیمانانش در محور مقاومت همچنان به مقاومت در برابر جنگ نرم، تداوم نبرد با گروه های تروریستی تا پاکسازی مناطق مختلف سوریه از وجود تروریست ها، جلوگیری از به حقیقت پیوستن جدایی طلبی، افزایش مقاومت مسلحانه ملی و مردمی علیه اشغالگران آمریکایی و مزدوران آنان، دل بسته اند.
بدون مقاومت و فرسوده کردن نیرو های اشغالگر و افزایش بهای حضور اشغالگران در سوریه، به گونه ای که زیان حضورشان فراتر از سود حضور و سرقت سرمایه های سوریه باشد، دولت بایدن به مرحله یأس و نومیدی نمی رسد و برای خروج بی قید و شرط از سوریه تصمیم نمی گیرد.
در انتهای این مطلب آمده است: تجربه نشان داد استعمار آمریکایی در هر کشوری که وارد شد تسلیم شکست خود نشد، اما تنها در شرایطی بدون تحقق اهداف استعماری از آن کشور بیرون رفت که ضربات مقاومت بر پیکره نیروهایش روند رو به رشدی گرفت و هزینه های مادی و انسانی این کشور را افزایش داد و شرایط را برای آنان سخت، جهنمی و تحمل ناپذیر کرد که نمونه آن را در ویتنام، عراق و امروزه در افغانستان شاهد هستیم.
کلید واژه ها: سیاست - دولت - سوریه - بایدن - پایگاه اینترنتی - اوباما - آمریکا - مقامات - جدید - سرمایه گذاری - باراک اوباما - کارشناسان - توافقنامه - همان - قابل - بازنگری - بازگشت - سرمایه - پرونده - دنباله - پایگاه - تصمیم - خطرات - اشاره - بررسی - برجام - پیگیر - مواضع - کشور - ویژه
