خیری که بانوان کم بضاعت خرم آبادی را به حرم امام هشتم علیه السلام می رساند

خانم حسنوند که ساکن یکی از محله های کم برخوردار خرم آباد است طی سال های گذشته با کمک خیران تعداد زیادی از بانوان را به زیارت امام هشتم علیه السلام آورده است.

- " ـ آزیتا ذکاء؛ از همان دوران جوانی با حضور در جامعه فعالیت اجتماعی خود را با عضو شدن در بسیج آغاز کرد و همچنان فعالیتش در پایگاه و حوزه مقاومت بسیج ادامه دارد.

او با پذیرش مسئولیت پایگاهی در منطقه محروم شهرش جانی به روح افسرده محله بخشید و پایگاه غیرفعال را مجدد احیا کرد.

زنان و دختران با عضویت در این پایگاه به توانمندی فرمانده خود آگاه شدند و می دانستند او می تواند به آرزوی آنها جامعه عمل بپوشاند، بنابراین از او درخواست سفر زیارت امام رضا(ع) کردند.

در چهارشنبه های امام رضایی(ع) با طاهره حسنوند، فرمانده پایگاه مقاومت بسیج حضرت زینب(س) شهر خرم آباد که سه سالی است بسیجیان و همسایگان پایگاهش را برای زیارت امام هشتم(ع) به مشهد می آورد، گفت وگویی انجام دادیم که مشروح آن را در ادامه می خوانید.

چه عواملی موجب شد خانم حسنوند به آرزوی مردم شهرش برای زیارت به مشهدالرضا(ع) جامعه عمل بپوشاند؟ سوال شما را با تجربه اولین سفر زیارتی خودم پاسخ می دهم.

در کودکی پدرم را بر اثر سکته قلبی از دست دادم و یتیم بزرگ شدم.

اما دایی ام که دخترهایی سن من و خواهرم داشت، نگذاشت ما نبود پدر را در زندگی احساس کنیم.

هر هفته پنجشنبه و جمعه ها یا ما منزل آنها بودیم یا خانواده دایی مهمان خانه ما بودند.

سال 1382 دایی به ما پیشنهاد سفر به مشهد مقدس را داد و قرار بود ما پول هایمان را جمع کنیم تا بتوانیم به زیارت امام رضا(ع) بیاییم.

یادم هست آنقدر خوشحال بودیم که من و خواهرم برای نوروز سال 1383 لباس نو و حتی یک جفت جوراب هم نخریدیم و عیدهای مان را نیز خرج نکرده و همه را داخل قُلک می انداختیم.

شهریور همان سال من، مادر و خواهرم به همراه خانواده دایی و یکی و دو نفر از همسایه ها با مینی بوس راهی مشهد شدیم.

پس شما اولین سفرتان به مشهد را با پول های قُلک تان آمدید.

بله.

کرایه هر کدام از ما 9 هزار تومان شد که از پول قُلک مان پرداخت کردیم.

در سن نوزده سالگی تجربه اولین سفر زیارتی مشهد برایم خاطره شد.

خانه ای در خیابان 17 شهریور برای سه روز اجاره کرده بودیم و از آنجا هر وقت به حرم نگاه می کردم گریه ام می گرفت، هنوز باورم نمی شد مشهد هستم و این چشمان من است که گنبد و گلدسته طلای حضرت را از نزدیک می بیند.

با خودم می گفتم امام رضا(ع) ما را دوست داشته که به زیارتش طلبیده است.

سفرهای بعدی چطور اتفاق افتاد؟ من جزو شورای حوزه مقاومت بسیج محله مان بودم، با کمک سپاه چهار و پنج بار دوره های بصیرتی و فرهنگی را به مشهد آمدم.

یکی و دوبار هم دوره توانمندسازی فرماندهان داشتیم که من هم به عنوان فرمانده پایگاه در این دوره ها در مشهد حاضر شدم.

بعد اولین سفرم به مشهد تقریبا هر سال به این شهر سفر کردم.

چه شد که تصمیم گرفتید خودتان زائران را به مشهد بیاورید؟ پایگاه من در محله کورش اسدآبادی است که مردمان این منطقه بسیار دچار فقر فرهنگی و مالی هستند.

وقتی فرمانده پایگاه این محله شدم، فعالیت این پایگاه راکت بود و محل آن در مسجد نیاز به نظافت و تعمیر داشت.

یک ماه اول را صرف امور راه اندازی این پایگاه کردم و سپس به جذب نیرو پرداختم.

زنان و دخترانی که عضو پایگاه من شدند، خیلی دوست داشتند به مشهد بیایند و بین آنها افرادی بودند که هرگز به زیارت امام رضا(ع) مشرف نشده بودند.

واقعا یاد زمانی افتادم که مشهد و زیارت حضرت جزو آرزوهایم بود؛ بنابراین با مسئول فرهنگی سپاه ناحیه مان صحبت کردم.

گفتند: ما می توانیم از جوان سیر شرکت اتوبوس رانی بین شهری با مبلغ کمتر برایت اتوبوس بگیریم که شما بتوانی این افراد را به زیارت ببرید.

مشکل مکان برای اسکان داشتیم که خیلی ناراحت پیش آقای طهماسبی مسئول تعلیم و تربیت استان مان رفتم، گفت: ناراحت نباش.

یک حسینیه در خیابان بهجت نزدیک به حرم داریم، هماهنگ می کنم مسافرانت را آنجا ببر.

شماره مسئول حسینیه را داد، آن حسینیه جا نداشت و من از مردادماه پیگیر بودم تا بالاخره اواخر شهریورماه توانستم با همت مسئول حسینیه نشر معارف، آپارتمانی در مقابل همان حسینیه پیدا کنم و اولین کاروانم را برای زیارت به مشهد بیاورم.

اولین کاروان زیارتی تان به مشهد به چه سالی برمی گردد؟ شهریورماه سال 1396 بود.

در این سه سال هشت بار کاروان به مشهد آوردم که آخرین کاروان در دهه کرامت امسال برای میلاد باسعادت حضرت بود.

در این مدت بالغ بر 400 زائر از شهرمان برای زیارت امام رضا(ع) آورده ام.

گفتید فرمانده پایگاه بسیج در منطقه محروم شهرتان هستید.

حتما مردم آن منطقه برای هزینه سفر به مشهد با مشکل روبرو هستند.

برای کمک به آنها خیرانی هستند که قدم خیر بردارند؟ دو تا خیّر هستند که به مسافران من کمک می کنند.

وقتی به خانم ها گفتم هماهنگی صورت گرفته و انشاا.

یک کاروان برای زیارت به مشهد راه می اندازیم.

برخی پول نداشتند و ناراحت بودند که نمی توانند به این سفر زیارتی بیایند.

یکی از دوستانم که در خیریه آبشار عاطفه ها کار می کند و بی پولی مردم بی بضاعت را به چشم خود دیده و درد آن را درک می کند.

دو خانواده شش نفر بودند که بخشی از هزینه آنها را متقبل شد و آنها با خوشحالی با من همسفر شدند و حتی موقع برگشت جشن سفر زیارت اولی مشهد برای کودکان شان گرفتند.

یک همسر شهید نیز در همسایگی ما است و او هم تا به حال هزینه چند زائر زیارت اولی را متقبل شده و خود او همیشه از من پیگیر است که چه زمانی مسافر مشهد می بری؟ زائری هزینه سفر نداشت به من بگو.

چند روز پیش هم سفارش کرده، می خواهد هزینه کامل یک زائر اولی را عهده دار شود.

از سختی های مسئولیت یک کاروان زیارتی بگویید.

این مسئولیت با دلهره همراه است و همیشه این دغدغه را دارم که مسافرانم را به سلامت به مشهد بیاورم، خوب زیارت کنند، این سفر برایشان خاطره شود و در ذهن شان بماند.

خدا رو شکر تو این چند سال هم همین طور بوده است.

آنها از مسافرت با کاروان من احساس رضایت دارند، به من زنگ می زنند و می گویند ما در سفری که با کاروان شما داشتیم از امام رضا(ع) برات کربلا خواستیم و سفر عتبات عالیات قسمت و روزی مان شده است.

سختی های این کار در کنار اتفاقات خوبی که برای زائران امام رضا(ع) می افتد خیلی برایم شیرین است.

این همه ارادت به امام مهربانی ها حتما مشمول خاطراتی است که خوشحال می شویم مخاطبان ما را به بیان خاطره ای مهمان کنید.

عکس اولین سفر مشهد برای ما زائران خاطره خوش زیارت امام رضا(ع) را تداعی می کند.

در اولین سفر خودم به مشهد یک عکس با خانواده گرفتیم و قاب کردیم.

در واقع سوغات ما در نخستین سفر به مشهد همین عکس یادگاری با گنبد و گلدسته حضرت است.

زائرانی هم که به زیارت می آورم، مصمم هستند اولین عکس مشهدی شدن شان را بگیرند.

در یکی از سفرها دختر بچه ای عکسی که با حرم انداخته بودند و روی تخته شاسی بود را روی دستش گرفته و با آن بازی می کرد و از این عکس بسیار ذوق زده بود.

در حین شیطنت در کابین آسانسور، تخته شاسی عکس از دستش در چاله آسانسور می افتد و با همان زبان لری گریه کنان سراغ عکسش را می گیرد، مسئول حسینیه می آید و عکس این زائر کوچولو امام رضا(ع) را از پایین برداشته و به دستش می دهد.

مسافری هم داشتم که وسیله ای از او دزدیده شده بود در سفرش به مشهد از امام رضا(ع) می خواهد دزد پیدا شود.

در حین برگشت به خرم آباد بودیم که پسرش زنگ زد و گفت: مُشتُلق بده که دزد پیدا شد.

آن خانم هم شیرینی می گیرد و بین مسافران کاروان پخش می کند.

کلید واژه ها: پایگاه - خرم آباد - مقاومت بسیج - امام هشتم - بسیج - امام - فرمانده - فعالیت اجتماعی - پایگاه مقاومت - مقاومت - بانوان - حرم امام هشتم - السلام - فعالیت - آباد - حسنوند - شهر خرم آباد - منطقه محروم - جامعه - زیارت - چهارشنبه - محله - علیه - برخوردار - توانمندی - بسیجیان - اجتماعی - درخواست - افسرده - دختران