سیاست و ادبیات آرژانتین | مارسلو فیگراس

درحین اینکه بورخس از ادبیات ناب دفاع می کرد، هیچ مشکلی نمی دید که با دیکتاتور خورخه رافائل ویدلا برای صرف شام قرار بگذارد؛ با کسی که بار اصلی مسئولیت 30 هزار مرد و زن ناپدیدشده آرژانتینی و صدها کودک ربوده شده بر دوش او بود.

- .

این سرکوبگری تروریستی ناگزیر به خودسانسوری انجامید.

رسانه ها و تلویزیون در دست معدود بنگاه ها است و آزادی عقیده در آن خیال پردازی ای بیش نیست ترجمه بیوک بوداغی آرمان ملی ارتباط نویسندگان آرژانتین با تاریخ و واقعیت های کشورشان اغلب به اصطکاک نیرومند انجامیده است.

از دیرباز چهره های برجسته ادبیات ما با اشتیاق سر در کار سیاست نهاده اند: سیاست لوسیو ویکتوریو مانسیلیا را به فرمانداری برکشید و دومینگو فائوستینو سارمیئنتو را به ریاست جمهوری.

دیگران با سیاست از طریق آزار و شکنجه، زندان و تبعید آشنا شدند.

در قرن بیستم تنه ادبیات ما به دو شاخه بزرگ منشعب شد: در یک سو آنهایی بودند که موضوعات زمانه خود را در میان می انداختند که می توان آنها را رئالیست خواند و نیز آنهایی که به آبزورد و فانتزی گرایش داشتند (از روبرتو آرلت تا خولیو کورتاسار).

و در دیگر سو، آنهایی که نمایندگان گونه ای از ادبیات بودند که هیچ واقعیت دیگری را غیر از ادبیات ناب معتبر نمی دانستند.