تهران ایرنا شاعر، منقد ادبی و از داوران جایزه شاملو معتقد است کار جمعی و گروهی در فضای ادبیات ما کاری دشوار، فرسایشی و طاقت فرساست؛ به دلیل آنکه تصورات، - تهران ایرنا شاعر، منقد ادبی و از داوران جایزه شاملو معتقد است کار جمعی و گروهی در فضای ادبیات ما کاری دشوار، فرسایشی و طاقت فرساست؛ به دلیل آنکه تصورات، توقعات و حواشی، بیش از اصل ماجرا خودنمایی می کند و این مساله در رابطه با جوایز ادبی، شدت بیشتری دارد.
علیرضا عباسی از داوران دوره های دوم و سوم جایزه شاملو در گفت وگو با ایرنا، درباره تجربه خود از حضور در داوری این جایزه ادبی گفت: کار جمعی و گروهی در فضای ادبیات ما کاری دشوار، فرسایشی و طاقت فرساست؛ به دلیل آنکه تصورات، توقعات و حواشی، بیش از اصل ماجرا خودنمایی می کند.
این مساله در رابطه با جوایز ادبی، شدت بیشتری دارد و به تدریج باعث خستگی و دلسردی دست اندرکاران، مجریان و داوران می شود.
تجربه شخصی من، هم تجربه ای تلخ بوده، هم شیرین.
آنچه در طول سال ها حضور و فعالیت در فضای ادبیات برایم مسجل شده، این است که کار جمعی و گروهی در فضای ادبیات ما کاری دشوار، پیچیده و طاقت فرسا است.
باید تن و ذهنی آهنین داشته باشی تا بتوانی در این دست کارهای جمعی فعالیت کنی و دوام بیاوری.
بخصوص وقتی در جایگاه داور قرار می گیری.
مساله ای که اغلب در مورد کار داوری مورد توجه قرار نمی گیرد این است که کار داوری در جوایز ادبی، صرفا ارزشگذاری آثار به صورت مجزا نیست، بلکه کار در فرآیندی قیاسی پیش می رود.
وی افزود: از نظر من با توجه به تجربه حضورم در دو دوره جایزه شعر شاملو، روند داوری این جایزه روندی دموکراتیک است.
ما سه داور، ابتدا کتاب ها را جداگانه بررسی می کردیم و سپس در جلسات مشترک در فضای بحث و تبادل نظر، تلاشمان بر این بود که در فرآیندی قیاسی، بر اساس معیارهای جایزه، انتخاب هایی مشترک و شایسته داشته باشیم.
تا اینجا علیرغم دشواری مسئولیت و صرف زمان طولانی، بخش خوشایند کار به حساب می آید اما حقیقتا کار زمانی بسیار سخت می شود که داوران، علیرغم تلاش برای انجام هرچه بهتر مسئولیتشان، می بایست پاسخگوی حواشی و تصورات هم باشند؛ تصورات و توقعاتی که به دلیل تنوع سلایق و نظرهای بیرون از ماجرا شکل می گیرد.
این مساله در آن دوره ها، که در واقع جایزه شعر شاملو تجربه های نخستین را پشت سر می گذاشت، وجود داشت و البته وجود حواشی در جوایز ادبی دور از انتظار هم نیست.
این شاعر ادامه داد: همه فکر می کنند نفر اول هستند و شما باید به یکایک شان ثابت کنی که ما قبول داریم شما خوب هستید اما در این فرآیند قیاسی سر آخر یک نفر باید انتخاب شود! یک کتاب مربوط به یکسال و نه کارنامه ادبی و شاعری است.
پذیرش همین مساله ساده برای بسیاری دشوار است.
کسانی بودند که مستقیما این سوال شان بود که چرا من اول نشدم؟ این موضوع در مخیله خود من نمی گنجد که اثرم در جایزه ای شرکت داده شود و بعد اعتراض کنم که چرا من اول نشده ام.
اما متاسفانه با چنین برخوردهایی مواجه بودیم، حتا در میان آدم های باسابقه و با تجربه.
این دایره تسلسل گویا همچنان ادامه دارد و در طولانی مدت فرساینده و مایوس کننده می شود.
بعد از آن دو دوره و البته تجربه های مشابه، عهد کردم دیگر در جایگاه قضاوت قرار نگیرم.
پس از آن هم چندبار پیش آمد و دوستانی پیشنهاد دادند اما نپذیرفتم.
کلید واژه ها: ادبی - جایزه شاملو - ادبیات - جایزه - داوران - شاملو - ایرنا - تهران - جوایز - رابطه - ماجرا - جایزه ادبی - گفت وگو - داوری - خستگی - دوره - حضور
