5 گام کاربردی برای مبارزه با غول هفت سر فضای مجازی/آیا چشم فرزند شما هم در کلاس آنلاین سرخ است؟ به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،تلفن همراه، - به گزارش شخصیتی آن ها همخوان و سازگارتر است.
گام اول؛ خوش انتخاب باشیم اصلی در روانشناسی هست که می گوید برای نقد موثر، بهتر است ابتدا به حسن ها اشاره کنیم.
دامنه اطلاعات و اشراف خوبی هم داشته باشیم.
در این صورت گفتگوی فعال و مشارکت طرف مقابل را خواهیم داشت.
در غیر این صورت مونولوگ یا جمله های یک طرفه بی یا کم تاثیر بیان کرده ایم که ممکن است فرد شنونده آن باشد، اما به احتمال بسیار زیاد بکار برنده آن نخواهد بود.
وقتی قرار است فرزندمان را از بازی رایانه ای یا فضای مجازی محروم یا محدود کنیم بسیار ضروری است که بازی های بهتر، گروه های مجازی مناسب سن او را بشناسیم و معرفی کنیم.
دلایل خودمان برای مخالفت با آن مورد را مطرح کنیم.
نقش ما از والدین محدود کننده باید به والدین پیشنهاد دهنده، تغییر کند.
برای مثال بگوییم که این بازی را انجام نده، اما این بازی مناسب تر است.
در این گروه تلگرامی عضو نشو، اما این گروه ها مناسب تر هستند.
حتی می توانیم از خود کودک یا نوجوان بخواهیم پیشنهاد های جایگزین به ما معرفی کنند.
نکته کلیدی در انتخاب های ماست.
هر قدر انتخاب و پیشنهاد های جذاب و سنجیده تری ارائه دهیم نه تنها پذیرفته و با کمال میل جایگزین می شود که نقش ما به عنوان والد همراه را پررنگ تر و مسیر تربیتی را هموارتر می کند.
چکیده این گام؛ سعی کنیم بهترین ها و جذاب ترین ها را پیشنهاد کنیم نه دم دستی ترین ها را و جلوتر از فرزندمان باشیم.
این امکان با کمی جستجو و صرف زمان کار سختی نیست.
گام دوم؛ هزار بار بنویسیم با هم فرزند ما نباید ما را محدودگر، سخت گیر و غیرانعطاف پذیر ببیند.
اتفاقاً خیر ما هم در این است که نبیند، چرا؟! معلوم است.
همه ما کودک درونی داریم که تشنه و مشتاق تکاپوست.
عاملی که کمک می کند حتی در کهنسالی سرزنده باشیم و سرگرمی های سالمی داشته باشیم.
باید حواسمان باشد وقتی فرزندمان را برای استفاده از اینترنت، فضای مجازی و بازی های رایانه ای مدیریت می کنیم به کلمه حیاتی با هم توجه کنیم.
عکس" العمل کمک خواستن ماست.
همراهی ما در بازی ها بهترین مصداق و کاربرد برای این با هم بودن است.
همیشه بازی های گروهی شیرین تر از بازی های انفرادی است.
وقتی قرار باشد ساعات بازی فرزندمان را کاهش دهیم، بهترین فرصت برای همبازی شدن مهیا شده.
وقتی همبازی او باشیم و قرار باشد محدودیت های زمانی را اعمال کنیم، دیگر فکر نمی کند که این تنها اوست که متضرر و محدود شده است.
کاملاً درک خواهد کرد که ما دشمنی خاصی با بازی کردن و حضور او در فضای مجازی نداریم و دوستانه و تعاملی مدیریت می کنیم.
گام سوم؛ حرف و عمل ما یکی باشد اگر قرار است تربیتی تعاملی و موثر داشته باشیم، در مواجهه و استفاده از فضای مجازی وتکنولوژی، حرف و عمل ما باید یکی باشد.
رفتارمان همان طوری باشد که انتظار داریم رفتار فرزندمان باشد.
برای مثال موقع غذا خورن، تلفن همراه را کنار بگذاریم.
وقتی با او صحبت می کنیم و پیامکی برای ما ارسال می شود، حتماً جمله مان را به پایان برسانیم بعد تلفن را توی دست بگیریم.
اگر با ما صحبت می کند حتماً با دقت به چشم هایش نگاه کنیم.
از او درباره مواردی که با ما صحبت می کند، سئوال بپرسیم یا بخواهیم توضیح دهد.
فقط در موارد کاملاً ضروری و با عذرخواهی از اینکه صحبتش را قطع می کنیم، تلفن همراه را پاسخ بدهیم.
اگر در حال انجام کاری هستیم و در مرحله ای از کار نیاز به استفاده از شیوه یا ترفند هایی وجود دارد که معمولاً در فضای مجازی یافت می شوند و او به سرعت می خواهد با جستجو در این فضا به نتیجه برسد، می توانیم هوشمندانه مانع شویم.
برای مثال بگوییم بیا خودمان حلش کنیم بعد ترفند خودمان را در فضای مجازی بارگذاری کنیم.
همچنین وقتی فرزندمان را در بازی های پلی استیشن و یارانه ای محدود می کنیم از محدودیت های خودمان در فضای مجازی و بازی های موبایلی هم به او خبر بدهیم.
این همراهی و دلسوزی به هیچ وجه از یاد او نخواهد رفت.
وقت و بی وقت در فضای مجازی، اینستاگرام، گروه های تلگرامی و واتساپی نباشیم.
برای مثال در حال هم زدن غذا چشم و فکرمان معطوف به صفحه موبایل نباشد.
بچه ها به عمل ما بیشتر توجه می کنند تا حرف های ما.
گام چهارم؛ تعادل را رعایت کنیم بقیه کار ها و فعالیت ها را به خاطر تکنولوژی کنار نگذاریم یا برای اینکه به فرزندانمان بیاموزیم باید کمتر از فضای مجازی، بازی های کامپیوتری و تکنولوژی استفاده کنند خودمان و آن ها را کاملاً محدود نکنیم.
این رفتار های شعاری و نمایشی دوام چندانی نخواهد داشت.
استفاده کافی و به صرفه را به فرزندمان بیاموزیم.
برخی والدین ساعت بازی کودکان و نوجوانان خود را به شدت محدود می کنند.
برای مثال می گویند فقط جمعه ها روز بازی است یا در هفته فقط می توانند دو ساعت بازی یا در فضای مجازی جستجو کنند.
از طرفی به شیوه کاملاً نمایشی خود را در استفاده از فضای مجازی محدود می کنند، اما همین که از دید فرزندان خود خارج، سرگرم گوشی می شوند.
حواسمان باشد به همان میزان که ما مراقب بچه ها هستیم و نظارت می کنیم، آن ها هم فکرشان معطوف و دقیق به کردار ماست.
قوانین خشک و یک جانبه ای وصل نکنیم که خودمان از عهده آن برنیاییم.
گام پنجم؛ قانون ساعت ممنوع! حواسمان به ساعت باشد.
در خانه قانون ساعت ممنوع! داشته باشیم در این ساعت ما و اعضای خانواده نباید تلفن همراه به دست بگیریم.
این ساعت ممنوع می تواند از یک ساعت مشخص آغاز شود و برای مثال 3 ساعت ادامه داشته باشد.
سبک دیگری هم وجود دارد.
اینکه اعضای خانواده از ساعت 19 یا 20 شب به بعد تا صبح فردا حق نگاه کردن به گوشی نداشته باشند.
این شیوه کمی سخت گیرانه است.
می توانیم به جای یک ساعت ممنوعه چند ساعت ممنوعه کوتاه و تناوبی انتخاب کنیم.
برای مثال ساعت ممنوعه هنگام خوردن غذا، ساعت ممنوعه دورهمی خانوادگی یا ساعت درس و مشق.
همگی به این ساعت ها پایبند باشیم.
برای انگیزه بیشتر بچه ها به اجرای این طرح، از آن ها بخواهیم نقش ناظر و عامل اجرایی را بازی کنند.
موقع شام تلفن همراه همه را جمع کنند و یک گوشه بگذارند.
برای دورهمی های خانوادگی موضوع یا سرگرمی انتخاب کنند.
مدت این دورهمی ها هم طولانی نباشد تا افراد خلاف میل باطنی خود ناچار به حضور در آن شوند یا دچار کسالت.
محتوای ساعات ممنوعه باید انقدر جذاب باشند که افراد خانواده و فرزندان با اشتیاق همراهی کنند نه به اکراه و از سر ترحم.
برای افرادی که به این طرح پایبند هستند، جایزه و تشویق در نظر بگیریم.
تشویق دیگران بهترین تنبیه خطاکاران است البته در این شیوه افراط نکنیم، چون تاثیر منفی می گذارد، مایه حسادت و دلخوری و محکوم شدن ما به کوتاهی در احوال دیگران می شود.
منبع: فارس انتهای پیام/
کلید واژه ها: فضای مجازی - کلاس آنلاین - مجازی - باشگاه خبرنگاران - فرزند - کاربردی - بازی رایانه ای - مبارزه - آنلاین - کنیم - خبرنگاران - روانشناسی - رایانه ای - بازی - گروه - صورت - کلاس - اطلاعات - مونولوگ - یک طرفه - مشارکت - باشگاه - انتخاب - رایانه - احتمال - گفتگوی - معرفی - ضروری - اشراف - دامنه
