با دست های خودمان قاتل اورامانات شدیم/ بولدوزر توسعه «سیروان» را نابود کرد

در سال های اخیر و دهه های گذشته فرمی از توسعه ناپایدار که هیچگونه سازگاری با زیست بوم این منطقه ندارد مانند خیلی از مناطق ایران الگوی غالب توسعه شده است که می توان به جدیت آن را «توسعه بولدوزری» نامید.

- خبرگزاری فارس-کرمانشاه-خالد دارستان:  اگر سرزمین هورامان را به عنوان مادری بدانیم که همه ما از این سرزمین و داشته هایش بهره برده ایم و در دامان این سرزمین زندگی کرده ایم و از زیبایی های بی نظیرش لذت برده ایم بی شک رودخانه سیروان شاهرگ اصلی و حیاتی این سرزمین است.

شاهرگی که آفریننده خیلی از زیبایی های هورامان است.

در سال های اخیر و دهه های گذشته فرمی از توسعه ناپایدار که هیچگونه سازگاری با زیست بوم این منطقه ندارد مانند خیلی از مناطق ایران الگوی غالب توسعه شده است که می توان به جدیت آن را توسعه بولدوزری نامید.

توسعه ای که تفکر آن به اوایل مدرنیته بر می گردد و هیچگونه تناسبی با زمان حال ندارد.

توسعه ای که هنوز در فکر گسترش جاده و ایجاد مسیر ماشین رو به هر نقطه و مکانی است و به فکر ساختن سد و نیروگاه است؛ آن هم اگر اغراق نباشد در یکی از ظریف ترین زیست بوم ها و اکوسیستم های جهان! تفکری که منسوخ ترین و هولناک ترین روش جبران کم آبی را به کار بسته است؛ انتقال بین حوضه ای آب سیروان آن هم به قیمت حفر نزدیک به 70 کیلومتر تونل در دل کوه ها