دولت های عربیِ همراه اسراییل استاد وارونه کردن واقعیت ها هستند

حوزه/ رهبر نهضت اسلامی بحرین تاکید کرد: دولت هایی که روابط خو را با رژیم صهیونیستی عادی کردند پول، نیرو، دستگاه های اطلاعاتی، عالمان درباری و رسانه هایی دارند که استاد وارونه کردن واقعیت ها هستند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری حوزه"، آیت الله شیخ عیسی قاسم رهبر نهضت اسلامی بحرین در سخنرانی خود در در نشست “ذلت تسلیم و خیانت به اهداف اسلامی” که به همت مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم برگزار شد، تاکید کرد: دولت هایی که روابط خو را با رژیم صهیونیستی عادی کردند پول، نیرو، دستگاه های اطلاعاتی، عالمان درباری و رسانه هایی دارند که استاد وارونه کردن واقعیت ها هستند.

وی افزود: با وجود مخالفت امت اسلامی با عادی سازی روابط با دشمن صهیونیستی و حتی ورود به مذاکره با آن، اما این امر که بین تعدادی از کشورهای عربی و دشمن صهیونیستی در دایره سیاست رسمی و روابط دوجانبه و پروژه های مشترک اتفاق افتاد، بر امت تحمیل شد.

رهبر نهضت اسلامی بحرین خاطرنشان کرد: امت اسلامی، با اعتبارهای مادی ومعنوی گسترده ای که در اختیار دارد و با سابقه تمدنی اسلامی عظیم و عزم ایمانی ای که در خود دارد حتما می تواند به متجاوزان بفهماند که قدرت برتر است و هرگز شکست خورده میدان را ترک نخواهد کرد.

متن سخنرانی آیت الله شیخ عیسی قاسم با عنوان “سازش تحمیلی و سازش ممتنع” به این شرح است: بسم الله الرحمن الرحیم سلام بر برادران محترم، بزرگواران جامعه مدرسین شهر قم، شهر قلعه ایمان، سلام علیکم و رحمه الله و برکاته سلام بر امت با ایمان، امت قیام و جهاد و صلح، سلام بر امت اسلامی مبارک ما.

سخنان مختصر و متواضعانه خود را تحت عنوان “سازش تحمیلی و سازش ممتنع” به حضورتان ارائه می کنم: ملت های عربی مسلمانی که حکومت هایشان روابط خود را با دشمن صهیونیستی عادی سازی کرده اند، از دولت هایشان نسبت به نتایج فاجعه باری که این عادی سازی شوم برای ملت ها و امت ما به دنبال دارد و از اهداف خبیثانه و خطرناکی که مهندس صهیونیستی – آمریکایی این فرایند مد نظر قرار داده بود، آگاه تر نیستند و قبول ورود به ننگ خدمت به این پروژه، از طرف همین حکومت ها صادر شد.

هدف اصلی از این اقدام شوم، وارد آوردن ضربات دردناک به بیداری امت و نهضت و مقاومت آن و بازگرداندن امت اسلامی به عقب در مسیر طولانی ای است که در راه بیداری، نهضت و اصرار بر مقاومت و استقلال بدان رسیده است.

دولت های عربی که روابط خود را با صهیونیست ها عادی سازی کرده اند، می دانند که این امر، چه آسیب بزرگی به وجدان امت اسلامی وارد می آورد و از سطح چالشی که برای بقا، استقلال و هویت آن ایجاد می کند، آگاهند.

اما مشکل کار اینجاست که این اقدام دولت های عربی به معنی اقدام برای ضربه زدن به اراده امت اسلام و دشمنی آشکار با آن است.

اگر در فکر، روش، احساس، اهداف و منافع، بین این دولت ها و ملت هایشان جدایی نمی افتاد و اگر این ملت ها به حاشیه رانده نمی شده و در میان آنها خلل ایجاد نمی کردند و اگر مورد توجه قرار می گرفتند و به خواسته هاشان با سرعت توجه می شد به طوری که می توانست مانع از این عادی سازی شود، یا مانع از پیشرفت آن یا حتی تثبیت آن و یا حتی نوشتن توافق آن روی ورقه شود، و همچنین اگر برای مقابله با تنهایی شان بر دشمن امت تکیه نمی کردند، این اقدام به سرانجام نمی رسید.

(1) با وجود مخالفت امت اسلامی با عادی سازی روابط با دشمن صهیونیستی و حتی ورود به مذاکره با آن، اما این امر که بین تعدادی از کشورهای عربی و دشمن صهیونیستی در دایره سیاست رسمی و روابط دوجانبه و پروژه های مشترک اتفاق افتاد، بر امت تحمیل شد.

دولت های دیکتاتوری با مراکز قدرت و تصمیم گیری که در اختیار دارند، می توانند برای عادی سازی روابط خود در این سطح، خواست ملت را زیر پا بگذارند و هیچ توجهی به آن ننمایند.

اما در معنای گسترده عادی سازی روابط و در سطح ملت ها، دولت هایی که دست به این اقدام زده اند، چه اینکه پس از رسیدن به مقصود، تعدادشان ثابت مانده باشد یا اینکه افزایش یافته باشد، نمی توانند خود را با استفاده از زور به ملت هایشان تحمیل کنند و با نادیده گرفتن خواسته ملت هایشان و امت عربی و اسلامی، به صورت خودسرانه، تصمیم های خود را به اجرا بگذارند.

(2) دولت هایی که رابطه خود را با دشمن صهیونیستی عادی سازی می کنند، ابزارهایی در اختیار دارند تا با فعال سازی آن، ولو به صورت تدریجی، ملت هایشان را وارد فرایند عادی سازی و حمایت از ائتلاف شیطان و ذوب شدن در آن سازند.

این دولت ها پول، نیرو، دستگاه های اطلاعاتی، عالمان درباری و رسانه هایی دارند که استاد وارونه کردن واقعیت ها و به غفلت کشاندن مردم و تزیین باطل و ابزاری برای ترساندن و تهدید و تشویق هستند، به طوری که به چشم امکانی برای تغییر افکار عمومی به نفع جنایت عادی سازی روابط و دور زدن تفکر ملت هایشان، و امت اسلامی و وجدان آن و سست کردن اراده آن در برابر این جنایت و جا زدن این جنایت در افکار عمومی به جای دلاوری و خیانت به جای امانت می نگرند.

اما با اینکه دولت ها به این ابزارها غره شدند، باز هم این ابزارها از قدرت کافی برای ایستادگی در برابر مقاومت یکپارچه در برابر فرایند عادی سازی روابط به عنوان یک خیانت برخوردار نیست، خیانتی که علمای واقعی امت، روی عنوان آن اتفاق نظر دارند و همه نیروهای نخبه و شایسته و فعال در عرصه عربی و اسلامی که به حق، به این امت تعلق دارند، آن را می پذیرند و این نیروها باید خوب بدانند که اقدام هر یک از کشورهای امت اسلامی به عادی سازی روابط خود با رژیم صهیونیستی و پذیرش آن توسط ملت، به معنی آغازی خطرناک برای سکنا دادن همه امت اسلامی در این مسیر است و شکست دادن آن در بعد مادی و بعد خطرناکتر از آن، یعنی بعد معنوی و نابودی آن در سطح جهانی است (3).

اقدامات مقاومتی در صف های پیشگام و خط مقدم و مقاومت امت، به صورت مستقیم ایجاب کننده ورود به همه انواع نبردها و نیز مقاومت در برابر عادی سازی روابط به معنای خیز بلند دشمن صهیونیستی برای نبرد در همه سطوح، برای نابودی امت عربی و اسلامی و از بین بردن نشانه های آن است.

این، یک خیز مادی و تمدنی صهیونیستی از درگاه نظام های عربی است که برای خود، اینطور خواستند که در مسیر خدمت به اهداف آمریکایی و صهیونیستی گام بردارند که هدف آنها، به شکست کشاندن دو ملت عربی و اسلامی است.

اما امت اسلامی، با اعتبارهای مادی ومعنوی گسترده ای که در اختیار دارد و با سابقه تمدنی اسلامی عظیم و عزم ایمانی ای که در خود دارد که طوفان های بزرگ و امواج بلاها نمی توانند آن را متزلزل سازند و با هوشیاری غفلت ناپذیری که دارد، حتما می تواند به متجاوزان بفهماند که قدرت برتر و سخت تر است و هرگز شکست خورده میدان را ترک نخواهد کرد و اصرار دارد که پیروز میدان باشد.

با اقدامات مقاوم، صبورانه و پایداری پیشگامان امت اسلامی و خطوط مقدم آن در تمامی میدان های مقاومتی انجام دادند، باید هوشیاری امت عربی را در تمامی کشورهای عربی و اسلامی تحریک و برای بازیابی ارزش وابستگی های دینی در آنها و صیقل دادن به اراده انقلابی شان برای رد دشمنی ها از امت اسلامی تلاش کرد.

همانا مردم امت اسلامی، منبع بخشندگی مدام از از طریق نجات و بازیابی کرامت امت و محقق ساختن فردای مورد نظر برای آن است.

و هیچ چیز مانند یک ندای اسلامی، هرچند که فراخوانی برای ورود به طولانی ترین، سخت ترین و فداکارانه ترین نبردها باشد، نمی تواند به داد اسلام برسند و خواسته آن را برآورد و روحیه بخشش و اقدام را در آن برانگیزاند.

البته هیچ تضمینی برای عدم بازگشت و فرار از هر گونه نبرد با باطل وجود ندارد، همانگونه که وقتی آغاز حرکت برای نبرد، برای دفاع از اسلام و نجات آن و نجات امت اسلامی، از سوی مسلمانان باشد.

پیشتر گفتیم که دولت ها، سلاح های متنوعی دارند که می توانند برای سرکوب ملت یا فریفتن و نیرنگ زدن به آنها و ضعیف ساختن اراده و از هم پاشانیدن عناصرشان و تسلیم ساختن و به زانو در آوردن آنها در برابر سیاست هایشان از آن استفاده کنند.

اما همه این سلاح های متنوع هم نمی توانند به تنهایی هدف این دولت ها را محقق سازند و علاوه بر این سلاح ها، دولت ها برای رسیدن به اهدافشان، نیاز دارند که جامعه هدف – که ملت های امت اسلامی هستند – از هویتی برخوردار نباشند که حاضر نباشند آن را بفروشند و بر آن اصرار ورزند، در حالی که شرایط کنونی امت اسلامی، ملت های اسلامی و مردان و زنان مسلمان بر خلاف این وضعیت است، مردان و زنانی که اسلام را به اندازه خود شناختند و بر سفره های اندیشه ای و معنوی آن پرورش یافتند و مواهب بزرگ اسلام ایمانی راسخ، اراده ای نیکو، قوی و فولادی در آنها ساخت و ترس از سربازان شیطان را از دلشان بیرون کرد و با اعتماد به خداوند، آنها را یاری داد و فداکاری در راه خدا را به خواسته عزیز و کریمانه ای در نزد آنها تبدیل ساخت که به دنبال آن دوانند.

اگر جماعتی از این امت، غیر از کسانی که خود را به شیطان فروختند و به دشمنان اسلام تبدیل شدند هرچند که ظاهرا کلامشان اسلامی باشد، در معرض ناراستی هایی از تربیت جاهلی قرار بگیرند که ترس، جهل، گمراهی و فقر را به دست سیاست ظالمانه ای را که از خودشان صادر می گردد، بر آنها اعمال کند، اما این جماعت ها از اندیشه اسلامی بهره هایی دارند که اجازه نمی دهد در هنگام تقاطع های بزرگ و روشن بین اسلام و غیر اسلام، آن دیگری را انتخاب کنند و هیچ امری را بر اسلام مقدم نمی دارند و از یاری آن دست نمی شویند و اگر لازم شد و رهبران شناخته شده به ایمان، صداقت، اخلاص و ذوب در راه خدا و ایثار که در صف اول حضور دارند، ندا دهند، در لبیک به آن، تأخیر نخواهند کرد.

واگر یاران مقاومت از تمامی مذاهب اسلامی، برای مقابله با جنایت عادی سازی روابط با دشمن صهیونیستی اتفاق نظر داشته باشند و در این مسیر حرکت کنند و ندای یاری خواهی را در میان امت سر دهند، حتما ملت ها از پای نخواهند نشست.

ضمن اینکه اگر رهبران رسالت محور اعم از علما و غیر علما، تلاش های خود را در راستای مبارزه با عادی سازی روابط و مقاومت در برابر آن به کار گیرند و امت اسلامی را در مسیر مقاومت به پیش ببرند، محال است که آرزوی کسانی که روابط خود را با دشمن صهیونیست عادی سازی کرده اند، مبنی بر اینکه امت اسلامی مسئله عادی سازی روابط با دشمن “اسراییلی” را بپذیرند، یا در برابر آن تسلیم شوند یا کاری به کارش نداشته باشند و راهش را باز گذارند، محقق شود.

به عنوان پیوست به این سخنان، دو سؤال در اینجا متوجه عالمان درباری است: 1.

همکاری امنیتی بین صهیونیسم و دولت های عربی که از سوی خود، روابط خود را با آن عادی سازی کرده اند، چه معنایی بیشتر از جاسوسی در این کشورها به نفع دشمن صهیونیستی راجع به اسرار مؤثر شخصیت ها، احزاب و دولت های عربی و اسلامی در راستای خدمت به امنیت رژیم صهیونیستی در منطقه و افزایش قدرت آن و تثبیت سلطه آن و از بین بردن وجود اسلام می تواند داشته باشد؟ 2.

نزدیکی فرهنگی، بر چه مبنایی می تواند بنا شود؟ آیا بر مبنای کنار گذاشتن اسلام، یهودیت و صهیونیسم توسط طرفین؟ یا بر اساس کوتاه آمدن اسلام در برابر یهودیت تحریف شده و صهیونیسم؟ یا بر پایه کوتاه آمدن های جزیی از سوی هر دو طرف؟ و یا بر اساس امتیاز دادن صهیونیسم و یهودیت به اسلام؟ آیا کسی احتمال می دهد که صهیونیسم و آمریکا، برای عادی سازی روابط با کشورهای عربی و اسلامی و ائتلاف با آنها نقشه کشیده باشند تا به نفع اسلام و امت اسلامی، از بخشی از فرهنگ خود صرف نظر کنند؟ آیا کسی از اسلام انتظار دارد که در هر مکان و زمان و با هر کسی، به نفع کلمه کفر کوتاه بیاید؟ بسم الله الرحمن الرحیم: قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ * لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ * وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ * وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ * وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ * لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ (4).

در پایان، آیا واعظان درباری معتقدند که عادی سازی روابط و ائتلافی که اینها، دستاوردهای آن است و در اظهارات طرف های مختلف آمده است که هدف از این اقدام، دور ساختن خطر کشورهای اسلامی و گروه های مقاومت است و منظورشان از این سخن کشورها و گروه هایی است که در برابر حمله به امت و دینش توسط رژیم صهیونیستی و حامیانش اعم از آمریکا و دیگران ایستادگی می کنند تا ملت ها را به نور هدایت الهی رهنمون شوند و از قبضه طاغوت نجات بخشند… آیا این واعظان درباری معتقدند کسی که برای مقابله با این حضور سرشار از خیر برای امت، عزت، استقلال و سلامت دین آن، با کشورهای عربی وارد رابطه و ائتلاف شد، آیا این رابطه و ائتلاف، موجب دوستی با خداوند و پیامبرش و مؤمنان است؟ آیا روشن نیست که این، دوستی با دشمنان خدا و پیامبرش و مومنان است؟ والسلام علی من اتّبع الهدی ورحمه الله وبرکاته.

پی نوشت: (1): عادی سازی روابط که شوکی بزرگ است و این دولت ها خود را برای آن آماده کردند و به واسطه این عوامل و عوامل دیگر، زمینه تضعیف امت اسلامی و از بین بردن زیرساخت های آن را فراهم کرده اند.

(2): ارادت ملت ها و امت اسلامی قوی تر باقی خواهد ماند و عزم آن، قوی تر از آن است که همه قدرت های گردآمده در جبهه دشمن آن را بشکند.

(3): این مسئله خطرناک، و بسیار خطرناک است.

(4): سوره کافرون.

کلید واژه ها: صهیونیستی - رژیم صهیونیستی - اسلامی - جامعه مدرسین حوزه علمیه قم - روابط - آیت الله شیخ عیسی قاسم - واقعیت - هایی - استاد - عادی سازی روابط - دستگاه - برگزار - شیخ عیسی قاسم - عالمان - دولت - حوزه - عادی - حوزه علمیه قم - کشورهای عربی - جامعه مدرسین - بحرین - رسانه - حوزه علمیه - امت اسلامی - مجمع عمومی - عیسی قاسم - رهبر - رژیم - عربی - دشمن