زندان و عقربه هایی که نمی جهند، می خزند...

این سخن معاون قوه قضاییه که «واحد سنجش حبس، به جای سال، نه حتی ماه و هفته و روز بلکه ساعت باشد» چهار خاطره از چهار کَس را درباره زندان به خاطر می آورد که اکنون هیچ یک در این دنیا نیستند.

- این سخن معاون قوه قضاییه که واحد سنجش حبس، به جای سال، نه حتی ماه و هفته و روز بلکه ساعت باشد چهار خاطره از چهار کَس را درباره زندان به خاطر می آورد که اکنون هیچ یک در این دنیا نیستند.

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- «باید به سمتی حرکت کنیم که واحد سنجش حبس، به جای سال، نه حتی ماه و هفته و روز بلکه ساعت باشد.

»این سخن را آقای باقری کنی معاون قوۂ قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر این قوه حین بازدید از «ندامت گاه بزرگ تهران» گفته و ناظر به رنجی است که زندانی در طول سال های زندان ناچار از تحمّل آن است.

این جمله هم جالب است که خانوادۂ زندانی نباید بیش از دوری و فراق، دغدغۂ دیگری همچون سلامت و آسایش و رفاه و نشاط زندانی داشته باشد و اصطلاح «زندان‌بانیِ تراز» را نیز به کار برده است.

ممکن است کسانی بگویند «به عمل کار بر آید، به سخن‌دانی نیست» و به جای توصیه و اشاره به واقعیتِ مرارتِ زندان، از قضات بخواهند دست کم دربارۂ موارد سیاسی و عقیدتی یا قابل تبدیل به جریمۂ نقدی، رأی به حبس ندهند و اگر هم چنین آرایی صادر می کنند چند سال و حاصل تجمیع ن�