درس هایی از آیت الله العظمی صانعی

آیت الله العظمی صانعی (رضوان الله علیه) با تمام خصال علمی و اخلاقی اش که پاره ای از آن ها ذکر شد، دنیا را ترک کرد و در وفات او بسیاری از بزرگان پیام دادند و بسیاری در بیت ایشان حضور یافتند، - پایگاه خبری جماران، امیر حیات بینی، در هفته نامه حریم امام نوشت: چند روز پیش بود که در کانال های خبری آمده بود که آیت الله یوسف صانعی بر اثر زمین خوردن در منزل مسکونی شان از ناحیه لگن و مچ دست دچار شکستگی شده اند و برای درمان در بیمارستان بستری شده اند.

متأسفانه و صد متأسفانه، پیش از عمل جراحی این فقیه نواندیش و متفکّر روز شنبه 22 شهریور ماه 1399 دار فانی را وداع گفتند و به سرای باقی شتافتند؛ و این سرنوشت محتوم همه فرزندان آدم ابوالبشر(علیه السّلام) است از صالح و از طالح؛ به تعبیر سالار شهیدان حسین بن علی(علیه السلام): خُطَّ الْمَوْتُ عَلَی وُلْدِ آدَمَ مَخَطَّ الْقِلَادَهِ عَلَی جِیدِ الْفَتَاهِ .

گر چه معمولاً جدایی دوستان، اقوام، اساتید، شاگردان و هر کسی که به نوعی وابستگی ای با دیگری دارد، ازکسان خویش سخت است؛ ولی در این میان، از دست رفتن برخی افراد که به نوعی از انواع منشأ تحولات مثبتی در جامعه اند یا دارای خصال نیک انسانی اند، تلخی و سختی مضاعفی دارد؛ که می توان گفت فقدان مرحوم آیت الله العظمی صانعی از این موارد است که شعر معروف مول