شیوه شمس تبریزی در تأویل کلام الهی بررسی می شود

بیست و چهارمین نشست از مجموعه درس گفتارهایی درباره شمس تبریزی به «شیوه شمس در تأویل کلام الهی» اختصاص دارد.

- بیست و چهارمین نشست از مجموعه درس گفتارهایی درباره شمس تبریزی به شیوه شمس در تأویل کلام الهی اختصاص دارد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری مهر ، جهان (کتاب تکوین) از منظر شمس تبریزی به مثابه نسخه ای دیگر از انسان کامل و نسخه ای دیگر از کلام الهی (کتاب تشریع) است.

پس کلمات کتاب تشریع را نباید محدود و معدود پنداشت، بلکه جهان و انسان و کلام حق را باید جاری دانست و سیّال.

شمس راه دریافت های دیگر و نو به نو را از کلام الهی، بر خود و دیگران نمی بندد و اسیر اصطلاحات و نظام قراردادهای دالّ و مدلولی عصر نبوی نمی شود.

شیوه شمس در تأویل کلام الهی، شیوه ای ذوقی و کشفی است و اگرچه به نظر می رسد با تفاسیر اشاری و عرفانی قرآن آشنا بوده و گاه عطف توجهی بدانها داشته، اما دریافت های تازه اش که برآمده از تجربه های کاملاً شخصی اوست، بیشتر به شیوه عارفانی چون ابوسعید ابوالخیر نزدیک است تا امثال سلمی و قشیری و ابوحامدغزالی و ….

شمس نیز همچون بسیاری دیگر از عارفان، باز بودن دامنه معنایی کلام خدا را، موجب استمرار خطاب الهی به همه آدمیان و در همه ی اعصار می بیند و از این راه، با انسداد باب فهم وحی به شیوه ی خود مبارزه می کند.