کِشتی شِکستِگانیم...!

در اواخر دهه چهارم انقلاب و در سالهای پایانی دهه نود، سینما با مشکلات جدی مواجه بود.

گاهی متولیانش با سوء مدیریت به آتش این بحران می افزودند گاه مشکلات دیگر به سراغ این سینما می آمد.

- «تابناک»؛ محمدعلی حیدری، بحران هر روز شدت می‌گیرد.

شدتی به مراتب بیشتر از روزهای پیشین.

سینما مستثنی از این بحران نیست چه بسا در نقطه مرکزی این دایره فرهنگ و هنر قرار دارد.

چشم‌ها به سینماست و تصمیمات مدیرانش.

آنچه از تاریخ به یاد می‌آوریم این است که این سینما همواره بر مسیر بحران حرکت داشته.

از تعطیلی و به آتش کشیدن سینماها در سال‌های 57 تا دوران هشت ساله جنگ تحمیلی.

اما چه شد که این سینما تسلیم این بحران‌ها نشد و در دل بحران دوباره متولد شد و در شرایط جنگ هشت ساله، هم جهانی شد- هم سرافراز هم سربلند.

وقتی به تولیدات و افتخارات آن دهه نگاهی می‌اندازیم متحیر می‌شویم که چطور «خانه دوست کجاست؟» عباس کیارستمی، «ناخدا خورشید» ناصر تقوایی و.

هم در دل جنگ ساخته می‌شوند هم قله‌های افتخار در جهان را می‌پیمایند؛ درست زمانی که عراق و بسیاری از قدرت‌ها ایران را مورد تهاجم قرار دادند اما در همین کشور نه خبری از فرهنگ بود نه از سینما! رمز موفقیت سینمای ایران چه بود که توانست بر بُحران جنگ و شرایط اقتصادی سخت فائق �